جزئیات فعالیت

      "ولی تاربولین اسم همه‌ی چیزها رو می‌دونست. برای همین هرچیزی تحت فرمانش قرار داشت." متن کتاب

اولین بار با قضیه‌ی دانستن نام در تورات رو به رو شدم. چند وقت پیش که داشتم با یه دوره‌ای، تورات رو می‌خوندم؛ به این قسمت برخوردم:
*و خداوند خدا هر حیوان صحرا و هر پرنده آسمان را از زمین سرشت و نزد آدم آورد تا ببیند که چه نام خواهد نهاد و آن‌چه آدم هر ذی‌حیات را خواند، همان نام او شد.*
مدرسِ دوره، در این قسمت گفت که این نام نهادن کار ساده‌ای مثل اسم‌گذاری ما در حال حاضر نبوده و نماد نوعی سلطه داشتن بر اون چیزه. گویا در یونان خدایی بوده که برای همه چیز نام‌گذاری می‌کرده و اون نام سرنوشتِ اون موجود رو تعیین می‌کرده.
بعد در قرآن هم به این آیه برمی‌خوریم که خداوند همه‌ی نام‌ها (اسماء) رو به انسان یاد داد.
بعدتر هم آقای ایمانی در گزارش پیش‌رفتی برای کتاب شاهنامه به این موضوعِ نام اشاره کردن.
و الان هم که در کتاب به این قسمت برخوردم.
خیلی این قضیه‌ی دانستن نام برام جالب شده و دوست دارم برم دنبال بُنِ ماجرا.

حالا یه چیز جالبی که شاید ربط چندانی هم نداشته باشه، اینه که در تورات زمانی که اول بار بعد از خلق حوا، آدم اون رو می‌بینه بهش نام نمیده و با ساختار مجهول میگه: همانا این است استخوانی از استخوان‌هایم و گوشتی از گوشتم، از این سبب Isha نامیده شود زیرا که از انسان (Ish) گرفته شد. 
یعنی در اون زمان سلطه‌ای برش نداشته، اما بعد از ماجرای خوردن سیب و رانده شدن از بهشت، آدم به زن نام میده و میگه: آدم زن خود را حوا (Eve) نام نهاد، زیرا که او مادر جمیع زندگان است.