یادداشت‌های صادق سالاری نیا (18)

          منظور از هرگز سازش نکنید اینه که ممکنه توی مذاکرات بشه راه حلی رو پیدا کرد که در شرایط عادی اصلاً به وجود نمیاد و به همین دلیل تا جایی که میشه باید استقامت کرد، اما در جایی هم که باید سازش کرد، حتماً باید اون کار رو انجام داد.
شناخت اینکه کجا باید نرم بود و کجا باید قاطع بود به عوامل و شرایط زیادی بستگی داره که به نظرم برای هر کدومشون باید مقدار خیلی زیادی زمان صرف بشه که بتونیم به شناخت برسیم.
اصول مذاکرات توی شرایط خاص تغییر میکنه و با فهمیدن شرایط خاص میشه کاری کرد که مذاکره‌ی بهتری داشت.
        

          همیشه وقتی یک سریال خوب میاد صبر میکنم تا چند فصلش بیاد و بعدش شروع میکنم به دیدنش که خمارش نمونم😅. 
این کتاب هم دقیقاً همونه. 
خداروشکر که همش اومده و نیاز نیست برای قسمتی ازش صبر کرد. 

بریم سراغ یادداشت. 

داستان درخت مقدس رو دوست داشتم اما نه به اندازه‌ی عاشقانه‌ی گالان و سولماز.
کاش کاش کاش دو بیتی‌های گالان اوجا را به زبان ترکمنی هم توی کتاب میدیدم.
احساس میکنم حق مطلب ادا نشده اینجوری.
اما در هر حال داستان این کتاب هم مانند داستان کتاب قبلی گیرا و خوبه.
انسجام کامل بین زمان‌ها و شخصیت‌ها فوق العادست. 
نمیشه ازش چشم برداشت و وقتی میخونمش و مجبور میشم گاهی یک مکث بهش بدم احساس عذاب وجدان میگیرم.😬
        

          کتاب جذابیه. با خوندنش متوجه میشی که چقدر لایه‌های پنهان آدم میتونن خطرناک باشن و اگه ازشون اطلاعی نداشته باشیم ممکنه توی روابطمون و توی زندگیمون به مشکلات عمده ای بر بخوریم.
        

          به نظر من مانند همه‌ی کتاب‌های دیگری که در رابطه با موضوعات اینچنینی سخن میگویند، این کتاب هم چیز جذاب و جدیدی برای ارائه برای من نداشت.
شاید با خواندن این کتاب، کمی به این مورد که کارهای کوچک چگونه در دراز مدت میتوانند تاثیرگذار باشند فکر کرده باشم.
        

          این روزها که وقت برای مطالعه زیاد دارم این کتاب رو شروع کردم به خوندن.
کتاب فوق العاده زیباییه. البته برای کسایی که روحیه‌ی لطیفی دارن اصلاً پیشنهاد نمیشه 😂.
بعد از خوندن این کتاب میتونید دقیقاً تصور کنید که اگر یه روزی هیچی برای از دست دادن نداشته باشید(به معنیه واقعیه کلمه خودتون باشید و بدنتون - نه حسی و نه چیز دیگه ای)  چه اتفاقی براتون خواهد افتاد.
اگر هم این کتاب رو نخوندید و قصد خوندنش رو هم ندارید، فقط چند دقیقه به خودتون زحمت بدید و ببینید اگه واقعاً همچین سناریویی توی زندگیتون رخ بده، چه چیزی شما رو به زنده موندن و بقا تشویق میکنه.
اگر دوست داشتید توی کامنتا برام بنویسید.
        

          این کتاب رو بعد از خوندن کتاب "حال خوب با هم" خوندمش و این رو متوجه شدم که مفاهیم هر دو کتاب خیلی نزدیک به هم هستن.
من خودم کتاب "حال خوب با هم" رو بیشتر دوست داشتم و بیشتر بهم چسبید.
        

          زندگی نامه‌ای که خیلی از حرفاش اقرار آمیزه ولی در هر حال برای من خیلی آموزنده بود.
یه قسمتی از این کتاب در مورد استالین اینطور نوشته شده که درآمد خودش رو تمام و کمال به حزب میفرستاده، حتی زمانی که همسرش مریضه و احتیاج به پول داره تا بتونه درمان بشه.
هدفی که داشت براش میجنگید و تلاش میکرد برای هیچکدوممون شاید قابل قبول نباشه.
کاریزمایی که از استالین تعریف میشه توی این کتاب که توی زندان‌های سرد روسیه کسی جرأت این رو نداره که باهاش بحث کنه (این رو در نظر بگیرید که استالین کلا جثه‌ی قوی و نیرومندی نداره و اینکه روس‌ها کلا آدمای قوی هیکلی هستن) هم کاملاً به نظر اقرار آمیز میاد.
حالا درسته توی کودکی و نوجوانی مدام کتک میخورده و بدنش عادت کرده به این چیزا ولی نه در این حد که کسی نتونه حتی باهاش بحث کنه. اونم نه آدم عادی بلکه زندانیِ روس!!!
.
از همه‌ی این‌ها که بگذریم به نظرم خوندن زندگی‌نامه‌ی افراد سیاسی با این قدرت، به اندازه‌ی خوندن زندگی‌نامه‌های افرادی که توی کسب و کار خیلی بزرگن و یا خیلی پولدارن میتونه برای ما مفید باشه.
        

          حال خوب با هم. ای کاش همه این کتاب رو بخونن. نه برای اینکه تغییرات شگرف در بطن وجودشون شکل بگیره و یه روزه به همه ی مشکلات رفتاری خودشون و اطرافیانشون آگاه بشن و بتونن همه ی مسائل سخت و دشوار زندگیشون رو حل کنن، بلکه برای اینکه کمی به حقوق دیگران و اینکه چقدر خودشون توی حال بدی که دارن سهیمن پی ببرن و بتونن با تمرینات پی در پی به این مشکلات غلبه کنن و یه ورژن شادتری از خودشون بسازن.
.
من به شخصه یکی از اون افرادی هستم که دلم میخواد حال همه ی آدمای دنیا خوب باشه و همه در کنار هم با شادی زندگی کنیم.
امیدوارم یه روزی این بشه اعتقاد همه. 
        

          اگر پیدایشی وجود داشته باشد، یک روز قبل از پیدایش چگونه بوده است؟
سوالی که نویسنده در این کتاب به آن قرار است پاسخ دهد، شاید سوال خیلی از ما باشد.
برای من پیدا کردن یک جواب مناسب و قابل باور در این زمینه خیلی جذابه.
یادمه حتی یک بار توی یکی از کلاس‌های فیزیکی که داشتم این موضوع رو مطرح کردم که اگه ما در این جهان، هر کدوممون یک اتمی باشیم از یک جسم بزرگتر، اونوقت چی؟

واقعاً ما آدما خیلی کوچیکیم و توهم بزرگ بودن زیادی داریم.
هییییی
        

          این کتاب رو توی بدترین و سخت ترین روزای زندگیم خوندم.
دا فقط یک کتاب نیست که بخونی و ازش رد بشی.
وقتی شروع میکنی به خوندن این کتاب، واقعاً یه بخشی از زندگیت میشه. جوری که شبا به شخصیت های این کتاب فکر میکنی و روزها سعی میکنی زندگیت رو توی اون شرایط تصور کنی.
دا اولین و آخرین کتابِ داستانیه ی زندگیم بود که خوندم.
        

          در کل از کتاب‌های اینچنینی راضی ام. کتاب‌هایی که بر اساس واقعیت، چیزی به من می‌آموزند.
این کتاب‌ هم مانند چند کتاب دیگری که در رابطه با جنگ جهانی و رخدادهای بعد از آنها خوانده ام، برایم بسیار جذاب بود.
جنگ سرد لغتی بود که از بچگی در مدرسه به گوشم میخورد اما هیچوقت به سراغ دانستن مفهوم عمیق آن نشده بودم.
خواندن این کتاب به من کمک کرد که با چند واژه‌ی این چنینی آشنا بشوم.