این کتاب رو دوست داشتم شیرین بود متن روان بود.
اما به نظرم کم بود مثلا نمیدونیم شهید احمد یوسفی چطور شهید شدن،تاریخ شهادتشون،یکم از اتفاقات و احساسات خانم فخرالسادات بعد از شهادت شهید یوسفی .
بعضی چیز ها رو دوست نداشتم که ممکن فقط برای من خوشایند نبوده باشه. (یعنی به نظرم برخی توصیفات اضافه بوده)
و به نظرم شهید یوسفی یک جمله گفتن که خیلی درد داشت و بسیار قابل تامل بود :
(ما شما را به امید آنها که اینجا هستند میگذاریم و می رویم و شما اینجا تنها میمانید و کسی به کمکتان نمیآید.) فصل دوازدهم،صفحه۱۹۱
