یادداشت‌های محمد مهدی اسماعیلی (6)

          این کتاب اولین مواجهه من با نادر ابراهیمی بود. فقط یک جمله توی ذهنم هست "چرا  اینقدر دیر نادر را پیدا کردم..."
        

          شاید اولین مواجه‌ام با قیصر لطیف آیینه‌هاس ناگهان بود اما حال که غم عمیق را در تنفس صبح دیدم حس می‌کنم دلم قیصر تنفس صبح را بیشتر دوست دارد اما منطقم قیصر عمیق و انسانی آیینه‌های ناگهان را.
        

          رمان بسیار جذاب دیگری از ملکه جنایت. شاید توی دوران دبیرستان این اثر رو خوندم ولی بعد از اون دیگه نتونستم از آگاتا کریستی دل بکنم.
همین جا ها بود که فهمیدم علاقه وافری به ادبیات جنایی و معمایی دارم. کتاب دیگه ای که تونست داستانش در این اندازه من رو جذب کنه که دو روزه تمومش کنم کتاب «راز داوینچی» بود.
        

          اصلا علاقه ای به داستان های رمانتیک و عاشقه ندارم. حتی یادم هست چند تا فیلم رو در حین دیدن پاک کردم به خاطر اینکه بن مایه عاشقانه اش دام رو زد.
اما وقتی این کتاب رو برای یک مسابقه کتابخوانی خریدیم و شروعش کردم، اصلا اذیت نشدم. نوش روایت عاشقانه داستان و تلفیق اون با موارد و اتفاقات دیگر حس هیجان جالبی رو برای شخص رقم میزند.
در کنار روایت وصال، روایت زندان را هم دارد. یادم است که یک نفس به پایان رساندمش.
        

          دارای سبک نوشتار جذاب و روانی است. نکته جالب اینجا بود که مطالبی را که از زبان شخصیت اصلی داستان روایت می کند با جنبه فلسفی بودن خاصیت تطابق دارد و اصطلاحات خاص و گاها ادبی مطرح شده آسیبی به داستان نزده است.
روایت داستان در سه بخش متمایز ارتباط با آن را آسان تر کرده است.
        

          کتاب بسیار جالبی است اما نباید توقع خود را از آن خیلی بالا ببرید. از نظر شیوه نوشتار در عین اینکه مولفه های داستانی را خیلی خوب در روایت های مختلف به کار برده است اما زبان بیشتر شاعرانه است تا داستانی (که این مولفه تمامی آثار بیژن نجدی است)
در بعضی از داستان ها باید جنبه نمادین را نیز در نظر بگیرید.