یادداشت‌های Shabrang (8)

          باز  اول فقط چند صفحه ی کتاب و خوندم و کنار گذاشتم ولی زمان جنگ ۱۲ روزه ناچار به سمت این کتاب  رفتم تا حواس خودمو و پرت کنم  میتونم بگم باعث شد که یکی از مورد علاقه ترین کتاب هام بشه قلم و توصیف واقعا می‌تونه کار یک فرد خیال‌پرداز باشه 
نمی‌دونم ولی هر وقت که توی ناامید ترین شرایط زندگیم بودم احتمالا این کتاب و بخونم چون میتونم فاخته و درک کنم
        

          از سناریو و کانسپت داستان خوشم اومد ولی آرزو میکردم ایکاش بازی ها کمی عجیب غریب تر بودن بیشتر معما های ساده ای بود که می‌تونستی حدس بزنی  می امکان داره برنده بشه  شاید اگه بازی های این جزیره جالب تر بود بیشتر بود جذابیت این کتاب هم بیشتر میشد و میل به خوندن من هم همینطور
و در آخر پایانی دوست داشتنی  داشت 
        

          هرکسی حداقل باید این کتاب و توی هرسنی بخونه یه نوستالژی قشنگ که وقتی میخونیش خاطرات و سکانس های انیمیشن ٫انیمه ی زنان کوچک و جلوی چشمان میاره یا هر کدوم از این شخصیت ها میتونی همزادپنداری کنی و ریتم کندی هم ندارن و به خوندن ادامه‌اش مشتاقت می‌کنه. 
        

          حجم زیادی نداشت با توجه به تبلیغاتی که ازش شد گرفتم و خیلی زود بعد از شب های روشن خوندمش  ولی خوب خیلی سنگین و سخت‌خوان بود گاهی اوقات دیگه نمی‌فهمیدم که دو شخصیت  درمورد چی صحبت میکنند و  بیشتر فضای کتاب انگار وهم بود و من رو گیج میکرد.
ولی درکل روند داستانی و پایان رو دوست داشتم غیره‌منتظره حداقل برای من
        

          اولین کتابی بود که از داستایوفسکی خوندم  اون تایم تازه کتابخوانی و شروع کرده بودم و خیلی بهم کمک کرد که دیگر کتاب هارو بخونم 
شاید الان این کتاب و میخوندم خیلی دوسش نداشتم ولی اینکه هر کتابی و چه زمانی بخونی خیلی فرق داره یه گوشه سرد و تنها توی یه جمع همیشه این کتاب و میخوندم که بشدت گویای احساسات درونگراهاست تنها چیزی که درمورد این کتاب آزارم داد عاشق شدن سریع شخص اول کتاب بود که  حدس میزنم شاید بخاطر تنها بودنش بود
        

          من خودم این کتاب و دوست داشتم برای آشنا شدن با یکسری داستان های قدیمی خوبه هرچند که توی این داستان بیشتر یک ماجرای طنز بود که حالا  توی ۱۶۰  صفحه و خورده ای جمع شده بود و قطعا یکسری جزئیات رو هم نداشت .
طنزش رو من شخصا دوست داشتم کلا طنز بنظرم سلیقه ایه شاید هرکسی خوشش نیاد طنز بامزه ای بود 
بعد خوندن این کتاب رفتم و خلاصه یک داستان اصلی و خوندم بطور کل برام جالب بود نویسنده تا جایی که تونسته بود داستان اصلی  رو حفظ کرده بود
        

          بار اولی که خوندمش حدودا شاید ۱۰/۱۲ سالم بود ولی تو همون چند صفحه ی  اول ولش کردم  چون خیلی برام مبهم شروع شده بود و بعدها ها دوباره به سمتش اومدم.
من بطور کلی دوستش داشتم  اما باز هم یسری چیزا خیلی برام بحث برانگیز بود که توی کتاب گفته شده بود ولی هیچ اشاره ای تو طول داستان نشد  بخصوص گذشته ی زان.