یادداشت‌های نفیسه عادل (9)

          سبک کتاب : رئالیسم جادویی و این یعنی هر چی دلت می خواد بنویس 😏 داستان یک پیرزن  که در انتهای زندگی... یا حدودای انتها(بالاخره عمر دست خداست) با وجه تازه ای از زندگی روبرو میشه . داستان تامل برانگیزیه، رویارویی انسان با خودش، زندگیش و محیطی که توسط زندگی می کنه اما برای من به جذابیت کتابخانه نیمه شب نبود.
        

          کتاب دوم خیلی پا در هوا تموم شد . زیاد دوستش نداشتم ولی این یکی خیلی خوب بود. فراز و فرود به جا، هیجان به اندازه(به قدری که نتونی کتاب رو زمین بذاری) ،  رشد شخصیت ها و ... .  ولی واقعا سنم از خوندن داستان انقدر فانتزی گذشته 😓
        

          خانم فونکه! خانم فونکه! شما را به خدا! 
تا نصف کتاب که داشتم به مگی فحش می دادم (نمی تونم موقع کتاب خوندن از نقش مادریم جدا بشم 😶)  بعد هم پایان کتاب که واقعا پایان نبود و میان زمین و آسمان رها کردن بود.  در مقایسه با قلب جوهری به نظر من کتاب ضعیف تری در اومده بود. باز یک سوم پایانی کتاب ریتم بهتری داشت. 
        

          من واقعا این خارجی ها رو نمی فهمم . چرا باید به یه آدم که نمی شناسمش اعتماد کنم و سوار ماشینش بشم ازین ایالت به اون ایالت؟
یه دلیلی که کتابهای جنایی رو دوست دارم اینه که حدس بزنم ماجرا از چه قراره، قاتل کیه و مقتول بعدی کی می تونه😈 و در جریان داستان حدس هام رو آپدیت(روزامد) کنم. کتاب  خوب اونیه که توش حدس هام درست در نیاد و این کتاب هم ۹۰٪خواسته م رو برآورد. 

        

          + خیلی کوتاه و مختصر 
- خیلی کوتاه و مختصر
        

          از اونجایی که در دانشگاه این درس رو با جزوه استاد خونده بودم تصمیم گرفتم این کتاب رو بخونم . کتاب طبق اصول و قوانین کشور آمریکا نوشته شده و  نمی دونم که در ایران مشکلات کودکان استثنایی به چه روالی حل میشه و آیا مثل روش این کتاب پروتکل خاصی داره یا نه.  هر فصل با یک نمونه شروع میشه  به علاوه علائم و رفتار های کودک و بعد راه حل ها و قوانین مربوطه ارائه میشه.

        

          کتاب کلی سرنخ برای راه اندازی، رشد و بهبود کسب و کار دارد. به شخصه مطالبش برام جالب بود، به عنوان کسی که هیچ تجربه ای در این زمینه ندارد.
        

          بعد از مدت ها کتاب جنایی-معمایی خوندم که نا‌امیدم نکرد. با وجود قابل حدس بودن غافلگیری هم داشت.  فقط یک کم جزییات  پایان بندیش رو دوست نداشتم.
        

          کتاب رو خیلی خیلی وقت پیش فیدیبو رایگان کرده بود . فکر می کردم داستانه اما شروع که کردم دیدم یه نامه بلند بالاست از طرف دیدیه برای پدرش. لطیف بود و زیبا. از سال ۴۰۱ که پدرم رو از دست دادم، این سومین کتاب اینجوریه که خوندم، بدون این که قصدی باشه. فکر کنم مردها بهتره این جور کتابا رو بخونند تا ببینند که  چقدر زیاد در زندگی بچه ها‌شون اثر دارند.