یادداشت‌های مبینا ایمانی (6)

          از اون کتاب هاست که بعد مدتی دلتون میخواد شبیهش رو بخونید.
من کتاب خون خورده رو خونده بودم بعد چند ماه یه کتاب تو سبک اون دلم میخواست که اومدم سراغ این کتاب.
کتاب پر از شخصیت و داستان های عجیب مخصوص به خودشون.
        

          داستان غمگین و جذابی بود.
ولی علت این همه استفاده از نماد های مسیحیت در داستان ها رو واقعا متوجه نشدم؟!!!
اگر کسی متوجه شده بگه لطفا.
        

          "برج سکوت  ادبیات را به قبل و بعد از خود تقسیم می‌کند" این جمله سید مهدی شجاعی باعث شد برم سراغ این کتاب.
عالی بود، به خوبی روند زوال یک انسان توسط اعتیاد را نشان میده. 
بعد از این کتاب نظرتون راجع به معتادان عوض میشه.
        

          بعد از بعضی از داستان هاش لازم بود نیم ساعت به یه جا خیره بشی و فکر کنی.
لذت بردم.
        

          مثبت اندیشی آلن  آموزنده بود.
با این که در این خانواده قطعا به آدم خوش نمیگذره اما آلن همیشه شاد بود و زیبایی ها رو میدید. 
خیلی از ماها هم متاسفانه دیگه عادت کردیم به بد بینی  و دیدن نیمه خالی لیوان! از بسیاری از نعمت ها غافل شدیم  و دیگه اصلا به چشممون نمیاد.
        

          خیلی دوستش داشتم.
ای کاش افغانستان این همه رنج نمی‌کشید.