یادداشت مبینا ایمانی

گاهی وجود یک کلیسا در محل  و معاشرت با یک یا چند دوست مسیحی، دستمایه ی یک رمان یا بخشی از آن می شود.

سوالی که از سوال شما برایم پیش آمده این است: اگر نویسنده‌ها چشم و چال خواننده را با نمادهای اسلام کور کنند، همه چیز عالی‌ست و حال دیدن نمادهای مسیحیت غیرعادی‌ست؟
بگذریم... در پاسخ به سوال شما، ارجاعتان می‌دهم به نقل قولی از میلان کوندرا که در تایید فرمایش آقامهرداد محمدی‌ست: «داستان‌نویس چیزی را می‌نویسد که می‌بیند، می‌خواند و درک می‌کند، نه آن چیزی که خواننده دوست بدارد.»