یادداشت‌های عسل عاشوردخت (4)

          یکی از نزدیک ترین شخصیت های کتابا برام ارمیا بود. بهت و سردرگمیش، معلق بودنش، حس تغییرش، درد از دست دادنش، رها و گنگ   گیج شدنش، طغیانی که جرات کامل کردنش رو نداشت! همه و همه حس کسیه که تازه از راه رسیده و باید ادامه بده، اما تنهایی بلد نیست👌
        

          کتاب بامزه ای بود. برای وقتایی که آدم حوصله فکر کردن نداره و فقط میخواد یه چیز جالب بشنوه، خاطرات طنز رو با ادبیات درباری قاطی کرده و گفته. 👌 عاشق شخصیت خواهرش شدم😅
        

          تا اواسط داستان حس این رو داشتم که یه کپی از "شما که غریبه نیستید" عه اما نه با اون قوت.
اما از وسطای کتاب به آخر بیشتر باهاش ارتباط برقرار کردم و رفتم توی داستان. شوخی هاش بهتر شد و روند داستان قشنگ تر. قشنگ هم به پایان رسوند👌
        

          یکی از قشنگ ترین، غافلگیر کننده ترین و جذاب ترین کتاب هام بود.
و به نظرم خیلی حرفه ای ساختار شکنی شده بود.