یادداشت‌های مهسا خلجی (6)

          چه زمانی که هفت سالم بود و چه الان، داستان ها‌ی هانس کریستین آندرسن مسحورم میکنن.  قلم زیبا و ایده‌های شگفت‌انگیزش شمارو مبهوت خودش می‌کنه. من بهش عشق میورزم و امیدوارم که شما هم بخونیدش✨️
        

          سیاوش کسرایی عزیزم:)).
سیاوش کسرایی یکی از شاعر های مورد علاقمه و من با شعر آرش کمانگیر عملا زندگی کردم. 
زیبایی و زیبایی میباره از قلمش.
        

          با اینکه شیفته‌ی همه‌ی کتاب های اگاتا کریستی‌ام،  به طرف صفر یکی از به یادموندنی ترین و مورد‌علاقه‌ترین کتاب‌هایی که از اگاتا‌ کریستی خوندم. مقدمه‌ی قشنگ، روند دوست‌داشتنی و پایان جالب. 
بخونیدش🌟
        

          این کتاب در وسط قلب من جا داره. 
این کتاب داستان ساده و قلم روانی داره اما چیزی که این کتاب رو برای من متمایز می‌کنه اینه که شما با خوندش احساسات انسانی رو از دید چیزی جز انسان می‌خونید. شما به زندگی از دید چیزی می‌نگرید که جان نداره. خوندن این کتاب دیدگانتون رو به دیدن چیزی معطوف می‌کنه که نمی‌دید و قلبتون از احساسانی فشرده می‌شه که پیش از این حس نمی‌کردید. در انتها شما می‌فهمید هر اشک، هر لبخند و هر اتفاق پیش پا افتاده ای چه ارزشی میتونه داشته باشه. از دید یک کتاب کودکانه بهش نگاه نکنید و بخونیدش✨️
        

          کتاب ‌های کورنلیا فونکه از دیدگاه من فانتزی های شیرینی دارن و هزار توی پن، کتابی که هر جمله‌ازش عمیقا احساساتم رو لمس کرد، یکی از  زیباترین‌ هاشونه. 
تصویر سازی ها اندکی شبیه به تخیلات دوران کودکیم بود و شاید همین، این کتاب رو برام اینقدر دوستداشتنی کرد. 
بخونیدش✨️
        

          از نظر من این کتاب نه شخصیت سازی خیلی قوی‌ای داشت و نه جنایی پیچیده‌ای. اما بیشتر من رو وادار کرد که به طرد شدگی از جامعه و اثراتی که به همراه داره فکر کنم. اینکه مردم پیش از درک کردن قضاوت می‌کنند. قسمت هایی که در مورد احساسات کیا به طبیعت بود رو دوست داشتم. اینکه برای کیا طبیعت پناه امن تری بود تا آدم هارو درک میکردم. به طور کلی کتابی نیست که پیشنهاد کنم، خیلی از موضوع ها در انتها مشخص نشد و باز مونده بود. 
خوب بود ولی عالی نبود.