پانزده، شانزده سال پیش که فیلم هزارتوی پن ساخته شده بود، یک نفر به من گفت دقیقاً از آن فیلم‌هاست که دوست داری و توصیه کرد حتما ببینمش. نمی‌دانم چرا به حرفش گوش نکردم! کتاب را که دیدم یاد حرفش افتادم و در خریدنش تعلل نکردم.
 و واقعا راست می‌گفت؛ دقیقا از آن کتاب‌هاست که دوست دارم. یک فانتزی تاریک پر شخصیت که هر کدام قصه‌ی خودشان را دارند و هیچ جوری نمی‌شود مرزی بین واقعیت و خیال کشید. 
ترجمه‌ی پیمان اسماعیلیان بسیار عالی بود، از خواندنش لذت بردم.
        

          از آن کتابهایی که نمی‌شود زمین گذاشت! گویا فیلمش هم هست؛ من ندیده‌ام. لذت کشف قدم به قدم رازهای هزارتو در هر فصل، همراه خواننده است. انگار اولش یک کلاف سردرگم بهت داده‌اند و تو صفحه به صفحه گره‌ها را باز می‌کنی و آخر داستان تازه می‌بینی چه چیزی در دستت گرفته بودی!
        

          چیزی ک تصور میکردم نبود اما خوب بود
        

          قبل از شروعش فکر می‌کردم برای دور و بر ۱۴ سال باشه اما هرچی جلو رفتم بیشتر متوجه اشتباهم شدم. فضای داستان کاملا سه گانه هست.
یکی سرد و تاریک و بی رحم.
یکی گرم و روشن و امیدبخش.
و یکی مرز میان این دو.
دوست دارم بیشتر درموردش بنویسم اما میترسم فضای داستانی رو لو بدم. نکته هایی که در نظر داشتم تا بنویسم رو الان متوجه شدم ناگفته بمونن بهترن چون وقتی موقع خوندن اولین بار بهشون برسید لذتش دلنشین تر میشه.
        

          و من خیلی دوستش داشتن
        

          باورم نمیشه که اینطوری تموم شد:)))
در نگاه اول یه کتاب فانتزی مثل همه فانتزیای دیگه به نظر میاد ولی کم کم به اواسط کتاب که میرسه انگار تمام صفحه ها سیاه میشن و باورت نمیشه که چجوری از اون فضا اروم اولیه رسید به همچین طوفان ترسناکی.
انگار از همون اول هم سرنوشت دختر بچه دنبالش بود انگار داشتن با مهربونی کم کم امادش میکردن با سرنوشتش رو به رو بشه و زیاد نترسه...
کتاب هم مناسب نوجوان ها نیست بیشتر برای بزرگسالان.
و در اخر دیالوگی که با شنیدش مو به تنم سیخ میشه:
《جادویی هم وجود نداشت.هرچه بود فقط مرگ بود》
حتما حتما خوندنش پیشنهاد میشه.
        

          "واقعیت این است که همواره تنها اندک مردمانی هستند که می‌دانند کجا را باید دید و چگونه باید شنید. به هرروی، برای بهترین قصه‌ها، همان اندک مردمان نیز کافی‌اند."

نظر من: این کتاب مشخصاً ارزش یه‌بار خوندن رو داره.
شخصیت‌های متفاوت و شخصیت‌پردازی خوب و قوی
فضای دارک و استفاده از عوامل واقعی مثل جنگ داخلی اسپانیا(نمی‌دونم درست دارم می‌گم یا نه، یه جا شنیدم فقط.)
من جدا از داستان‌های اول هر بخش که یه‌جور قصه‌ی پریان بودن لذت بردم.
 این کتاب اصلا واسه نونهال و نوجوان زیر ۱۶ سال خوب نیست بای‌د‌وی
        

          داستان این کتاب به طرز باورنکردنی ای جذاب و پرکشش است و از لایه های عمیق ادبی برخوردار است.قسمتهای داستان به خوبی و ظرافت هرچه تمامتر به هم مرتبط شده اند و مضامین،عشق،نفرت،وفاداری،ترس،وحشت وانتقام را در بر میگیرد،کل داستان بر پایه یک آسیاب قدیمی استوار است و گویی که همه چیز در گرداگرد آن در حال چرخیدن است.
        

          عاشق این کتاب شدم
واقعا بی نظیر بود
طوری که جنگل روایت شده بود و داستان هایی که همشون به آسیاب مربوط می شدن محشر بود
این کتاب همیشه توی قلبم میمونه مخصوصا شاهدخت اوفلیا:) 

        

          زندگی مانند هزار تویی ست که پایانش مرگ است 
        

          کم پیش میاد کتابی به این عجیبی بخونم و واقعا عاشقش بشم.
مطمعئنم دیگه همه فیلم هزارتوی پن رو دیدن ولی باز هم مثل همیشه کتاب در مقابل فیلم خیلی بهتر بود.

اولین چیزی که خیلی دوست داشتم لحن راوی بود.
لحن گفتار راوی جوری بود که حس کردم خودم راوی داستان هستم و اون چیزی که دارم می‌بینم یا توی ذهنم داره اتفاق می‌افته رو دارم برای خواننده نقل می‌کنم. هیچ‌جا فکر نکردم که راوی بیشتر از من میدونه.

شخصیت‌ها از همون اول برام عزیز بودند؛
افلیای کوچک اما قوی که سعی می‌کرد خود واقعیش رو بیابه و دوست داشت داستان‌ها و تخلیاتش به واقعیت بپیوندند. افلیا به قدری قوی بود که به حرف بقیه اهمیت نده و سعی کنه خودش همه چیز رو کشف کنه و به این درک برسه که آیا جادو وجود داره یا نه.
کارمن، مامان افلیا، برای من نشون دهنده‌ی زنی بود که زندگی اون رو توی یه جاده‌ی سخت قرار داده بود و اون گم‌شده بود، اون ترسیده بود وشاید بشه گفت کاری رو انجام داده بود که در اون زمان، حتی در این زمان، جامعه می‌گفت انجام دادنش درسته. اون خودشو فدا کرده بود.
مرسدس و دکتر فریرا برای من افرادی بودند که دنبال آرامش بودند. آرامش، چیزی که لازمه‌ی ادامه‌ی زندگی هر انسانی هست. 
فان، برای من موجود افسانه‌ای نبود. فان به من حس خود افلیا رو منتقل می‌کرد. طوری که حس می‌کردم فان شخصیتش رو از موآنا قرض کرده تا به افلیا یادآوری کنه که چه کسی بوده.
و در آخر هر داستانی به یک شخصیت بد احتیاج داره.
شخصیت بد داستان فردی بود  به نام ویدال.
وقتی کتاب به فصل‌هایی میرسید که درباره ی ویدال صحبت می‌شد، می‌تونستم فجیع بودن این شخص رو حتی از روی کلمات هم حس کنم و تعجبم از این بود که چطور یک فرد میتونه تا این اندازه سنگ‌دل باشه و از کشتن یک انسان لذت ببره؟ به نظرم شخصیت ویدال از روی تمام سنگ‌دلان تاریخ ساخته شده بود.

این کتاب رو من خیلی دوست داشتم و پایان بندیش رو واقعا پسندیدم و اشکم رو درآورد.
        

          ادبیات قوی ؛ فانتزی دارک و تاریک ؛ متفاوت بودن کتاب ا بقیه فانتزی ها و فیلم داشتنش واقعا باعث شد که عاشق این کتاب بشم:)
حتما بخونین🌿
        

          یکی از قشنگ ترین کتابایی بود که خوندم. من خودم برای تصویر سازی بهتر تو ذهنم اول فیلمش رو دیدم و بعد رفتم سراغش کتابش و فهمیدم زمین تا آسمون فرق دارن. کتابش خیلی خیلی بهتر و کامل تر از فیلمشه ولی بازم  پیشنهاد میکنم اول فیلم رو ببینید تا تو ذهنتون شخصیت ها رو راحت تصور کنین ولی خواهشا وقتی فیلم رو دیدین به خاطر فیلم بیخیال کتابش نشین
واقعا متفاوتن 
        

          خب
توی این ژانر و این فضا، "جایی که کوه بوسه می‌زند بر ماه" و "رود پر ستاره‌ی آسمان" رو بیشتر دوست داشتم. خیییییلی بیشتر.
ژانر ِ "هزار تا قصه از گذشته و حال رو به هم مربوط می‌کنیم."

البته مخاطب هزارتوی پن بزرگسال‌تره نسبت به اون‌ها.
        

          کتاب هزارتوی پن، کتابیه که از لحاظ ادبی بسیار قویه، توصیفات بسیار زیبایی داره، افسانه هایی که در خلالش اورده شده افسون کنندست و شما میتونید در حین خوندنش، جملات و کلمات منحصر به فردی رو پیدا کنید که مشخصا با دقت و وسواس زیاد و به زیبایی انتخاب و نوشته شدن که مطمئنا بخش زیادی از اون بخاطر ترجمه خوب آقای اسماعیلیانه.
از نظر فانتزی هم کتاب قشنگی بود.  اونطور که از یه کتاب فانتزی انتظار می‌ره، پر از افسانه ها و قصه ها و شخصیت های پیچیده ایه که تو بخش های مختلف به هم مربوط می‌شن و خواننده رو به شگفتی وامی‌دارن. موجودات جادویی هم که یکی از عناصر اصلی داستان بود ولی نکته اینه که این کتاب اونقدرا هم جدا از دنیای ما نبود.
شخصیت پردازی خوبی داشت و هر شخصیت، ماجرا و داستان خاصی برای خودش داشت و جهان رو به دید خودش و در لحظه می‌دید و خلاصه که شخصیت ها قوی بودن، ولی بعضی وقتا همزادپنداری و درک برخی شخصیت ها واقعا سخت می‌شد.
طراحی جلد جذابی داشت ولی گهگاهی می‌شد که با دیدن تصاویر درون کتاب ناامید می‌شدم، خصوصا با وجود این نکته که تصور بعضی موقعیت ها و صحنه ها سخت بود.
در کل وایب عجیب و حال و هوای متفاوتی داشت و جذاب و پرکشش بود.
بنظرم درون مایه داستان بیشتر درمورد قدرت وجودی همه خانما و دخترا بود و اینکه نباید دست کم گرفته بشن یا بی ارزش تلقی بشن چون انقدر قدرتمند هستن که بهترین تصمیما رو بگیرن و بیشترین کمکا رو بکنن و همزمان بهترین همسر و دختر و خواهر جهان هم باشن.
با توجه به بعضی شخصیت های منفی داستان، به بزدلی عمیقی که در عمق غرور و جلال و جبروت بعضی افراد وجود داره هم اشاره داشت.
بعضی جاها هم خشونت شخصیت های منفی خیلی زیاد می‌شد. 
این کتاب رو به کسایی که به رمان هایی با سبک رئالیسم جادویی و فانتزی علاقه دارن و دنبال سطح ادبی قوی هستن پیشنهاد می‌کنم:) 
        

          اونقدری که تعریفشو شنیده بودم جذبم نکرد،خیلی جاها باهاش ارتباط برقرار نکردم و اعتراف میکنم از ویلن داستان بیشتر خوشم اومد-
ولی نوع فانتزیش و پایانش جالب بود
        

          شاهدخت‌کوچولو‌و‌زیبای‌من:)))😭🧚‍♀️💘✨️