یادداشت‌های ELNAZIOR (182)

          اگع دلتون برای اون سیصد چهارصد صفحه میو میسوزه، این هفتصد صفحه‌ میو نوشته
        

          برای من خوب بود، یه مرور کلی روی اطلاعاتم داشتم و یه سری چیزهای جدید یاد گرفتم (در مورد غم و اندوه و چیزایی که شاید اصلا غم حسابشون نمیکردم)و این توی ارتباط با مادرا کمکم میکنه.
مثلا من توی دوران دانشجویی هیچ وقت فکر نمیکردم مادری که بارداری ep و بارداری نابه جا داره شاید واقعا برای از دست رفتن نوزادش ناراحته چون سیستم معیوب آموزش متاسفانه این قضیه رو بیشتر بیماری رو جا داده نه فقدان جنین و غم یه مادر، البته که من باید به چشم بیماری نگاش کنم ولی اینکه بخوام باهاش چطوری همدردی کنم رو هیچ کتاب و واحدی یاد نگرفتم و امیدوارم خودم بتونم اینجا به خودم بیشتر کمک کنم و آگاه‌تر بشم تا بتونم با مادرای مختلف همدردی کنم و در عین حال اگر مشکلی داشتن بتونم به روند درمانشون کمک کنم
 مطمئن نیستم توضیحات کتاب خیلی به درد خانم‌های ایرانی بخوره ولی به هر حال کمک کننده‌ست و مخصوصا توضیحاتی که در مورد بیماری‌های مختلف در دوران بارداری میداد. خیلی وقتا آگاهی از هر چیزی می‌تونه ترس رو کمتر کنه و چیزی که کمتر توی ایران بهش توجه میکنن آگاهی بخشیه مثلا میری مطب فلان شخص یه کلمه بهت میگه این کار رو باید بکنی ولی جالبه توی کشورهای دیگه اول کلی در مورد آناتومی و فیزیولوژی ... حرف میزنن(چیزی که اینجا تابوئه و خیلی کم پیش میاد بری دکتر یا ماما و ... برات کامل توضیح بدن) بعد میگن ما این راهکارها رو هم داریم هر کدوم رو الان با توجه به اطلاعات صحیحی که داری (و اطلاعات درستیه و بر اساس حرف این خاله و اون عمه نشنیدی)تصمیم بگیر.
)نمونه‌ خودم که فیبروآدنوم دارم و چون توی درسام خوندم خیلی مشکل خاصی با بار روانیش ندارم و اطلاعات لازمم رو دارم و بار روانی برام نداره ولی همچنان چون رفتم پیش متخصص جراحی توراکس و فقط یه بار من رو دید و معاینه کرد  و بعدش دیگه جواب آزمایشا رو نذاشتن برم پیش دکتر و برام توضیح بده و فقط منشیش یه کلمه گفت باید عمل شی هر وقت آمادگی داشتی(من از قبل میدونستم احتمال عمل بالاست ولی فکر کنین اگه آدمی بودم که کلا هیچی در مورد این قضیه نمیدونستم آیا دچار شوک اینکه وای بدبخت شدم نکنه سرطانه نمیشدم؟) اینجا سوالای من نهایتا محدود به بیمارستان و نقاهت و یه سری مشکلاتی بود که خودم نمیدونستم و توی کتابا ننوشته(و جواب خیلی خاصی هم نگرفتم چون اینجا کسی جواب آدم رو نمیده که!از جمله مشکلات معیوب بیمارستان ها و شاید بیشتر بخش های اداری که کسی جوابت رو نمیده) ولی بر فرض کسی که کلا با فیبرو آدنوم آشنایی نداشت آیا نباید میترسید؟ و جالبتر اینکه افرادی که توی صف انتطار بودن میومدن و به من میگفتن نترس منم اینجوری بودم خوب شدم در حالی که من اینجوری بودم بابا یه فیبروآدنومه دیگه درمیارن میندازن دور چرا استرس  داشته باشم آخه
        

          شاید باید اول کتاب مینوشت تقدیم به عاشقان چای...
        

          بعد از مدت‌ها اسمش اومد جلوی چشمم و یادم افتاد که خیلی وقت بود میخواستم امتیازش رو ببرم بالاتر
        

          خیلی مطمئن نیستم بهش ۲ بدم یا ۳ شاید 2.5
این کتاب رو با سیرسه مقایسه میکردن ولی واقعا سبک نوشتار مدلین میلر کجا و جنیفر سینت کجا
        

          ترجمه‌ش خیلی سخت بود واقعا
        

          خب میدونین لازم دونستم چند خطی در موردش بنویسم
.
۱. توصیفات کتاب خیلی زیاده(شاید اگه حوصله نداشتم نمیخوندم ولی چون حوصله داشتم واقعا از توصیفاتش لذت هم بردم)
۲. کتاب از زمان کشف یه مقبره شروع میشه و داستان اصلی  بعد از حدود چهل پنجاه صفحه شروع میشه و به نظرم  برای یه رمان ۲۰۰ صفحه‌ای این همه مقدمه زیاد بود
        

          فقط میتونم بگم که توقعم از این کتاب خیلی بیشتر بود
        

          اول که طاقچه رایگانش کرده بود گفتم دانلودش میکنم و بعدا میرم سراغش ، خیلی یهویی بازش کردم و دیدم جمله های کوتاهی داره و شروع کردم به خوندن و یهو دیدم کتاب تموم شد
        

          یه حالت خنثی دارم نسبت بهش...
نه دوستش داشتم نه بدم اومد ولی اونجوری که شنیدم و طبق خط آخر کتاب، انگار همه‌ی این جلد فقط مقدمه بود برای جلد دوم و باید بگم یه خورده زیادی مقدمه داشت
        

          تنها کتابی که به نظرم سریالش از خودش بهتر و قوی تره...
من سریال رو دیدم بعد تازه فهمیدم عه منظور کتاب چی بوده
        

          از اول تا آخرش این کلمه تو ذهنم تکرار میشد *سم خالص*
داستان دیو و دلبر   پتانسیل زیادی داره برای نوشتن و برای خود من هیچ وقت تکراری نمیشه ولی این رو اصلا دوست نداشتم،  اول با فکر اینکه داستان توی فضای ایرانه خوشحال شدم ولی خیلی دیگه داشت روی اعصابم میرفت اینکه هر دقیقه به نماز خوندن و این چیزا از طرف یه شیر اشاره میکرد
        

          از بچگی عاشق گربه ها بودم و طبیعتا عاشق این کتاب هم بودم
        

          من عاشق فضای این قصه‌هام، وسط یه حکایت با شلوغی های بازارش و قشنگیاش، هرچند که لازم بود صفحاتش بیشتر باشه تا به داستان عاشقانه‌ش عمق بیشتری بده یا حداقل محمود هم چند کلمه ای بیشتر برامون میگفت
.
با ویژگی هایی که از حکایت های قدیمی سراغ دارین برین سراغش و ازش همون توقع ها رو داشته باشین نه بیشتر و نه کمتر
        

          هنوز هم این شعر رو حفظم
        

          دوست دارم بهت پنج ستاره بدم ولی از اونجایی که تو ذهنم هزارتا سوال بی جواب گذاشتی باید ازت یه دونه کم کنم چون از سوال های بی جواب متنفرم