یادداشت‌های بیتا هاشمی (10)

          ناسـتنـکـای زیـبای مـن.
        

          از لحظه لحظه‌ی این کتاب لذت بردم
ایدش فوق العادس
یه جاهایی تلخ و بسیار غمگینه
ولی به قول یه عزیزی
غمگینِ قشنگ بود.
        

          فقط میتونم بگم
ای وای
        

          پایان جذابی داشت
        

          جین ایر اولین و آخرین کتاب عاشقانه‌ی کلاسیکی بود که من خوندم
داستان فوق العاده ای داشت و کاملا حس اون زمان رو برای خواننده تداعی میکنه
اما
اگر شما هم مثل من ADHD دارید، نه فقط از خوندن این کتاب، بلکه ممکنه از تمام کتاب هایی که نویسنده به جزئیات، بیش از حد اهمیت میده خوشتون نیاد به همین دلیله که جین ایر اولین و آخرین کتاب عاشقانه‌ی کلاسیکی بود که خوندم
پس، 
با تحقیق مطالعه کنید
        

          اولین کتاب جنایی ای که خوندم بخش دی بود
تا بیشتر از نصف کتاب حس خاصی نداشتم
اما به قول یکی از دوستان، کتاب جنایی خوب کتابیه که توی صد صفحه آخر نفس کشیدن رو از یاد خواننده ی کتاب ببره
و این کتاب این کار رو کرد
گاهی اوقات وسط خوندن کتاب رو می‌بستم،  نفس عمیق میکشیدم و دوباره وارد بازی خانم مک‌فادن می‌شدم که هر چند صفحه یکبار نظرم رو درمورد یک شخصیت عوض میکرد
و شواهد هر بار کاملا درست بود
این کتاب  دلیل من برای خوندن کتاب دیگری از خانم مک‌فادن، هیچوقت دروغ نگو بود

        

          این کتاب جزو اولین رمان هایی بود که من خوندم
کتاب فوق العاده نثر روانی داره
شمارو درگیر توصیفات بیش از حد نمیکنه و به ساده ترین و زیباترین شکل ممکن داستان رو روایت میکنه
فیلمی که از روی این کتاب ساخته شده پایان کاملا متفاوتی داره اما جزئیاتی که داخل کتاب بیان شده، مثل رنگ بادکنک ها و ... تقریبا در فیلم استفاده شده
و اینکه برای شروع کتابخونی کتاب خوبی میتونه باشه
        

          به نظر من یکی از ویژگی های یک مجموعه کتاب خوب، اینه که خواننده رو مشتاق کنه که کتابهای بعدش رو بخونه
کتاب من پیش از تو یک رمان کامل با یک پایان کامله 
از لحاظ نوشتاری کتاب خوبیه و داستان زیبایی رو روایت میکنه
اما
من به عنوان یک خواننده بعد از پایان این کتاب هیچ ذوقی برای خوندن کتاب های بعدی  ( پس از تو و باز هم من ) نداشتم
این موضوع هم میتونه نقطه قوتِ نوشتار خانم مویز باشه که خواننده رو با یک پایان باز و پر سوال باقی نمیذاره
و هم میتونه نشانه‌ی ضعف مجموعه باشه