یادداشت‌های شایان عمان (5)

          خاطرات کتابی مثل کتاب بالینی می‌مونه. کتابی که دوست داری هرشب بخش‌هایی ازش رو بخوانی و مرور کنی.
مثل عکس‌هایی که روی دیوارها قرار گرفته‌ان  و گاهی با نگاه کردن به آن‌ها خاطراتی خوش برایت مرور میشه.
        

          ژان کلود رومان پزشک است،  زندگی خانوادگی و اجتماعی خوبی دارد و بالطبع آدمی موفق به نظر می‌رسد، اما جنایتی هولناک رخ می‌دهد. در سمتی فرزندان و همسرش به قتل می‌رسند و در سوی دیگر پدر و مادرش. درستی همه‌چیز مورد تردید قرار می‌گیرد و آنگاه واقعیت بی‌پرده مشخص می‌شود.
اگر به روایت‌های جنایت واقعی علاقه‌مند هستید، پیشنهاد میشه. شاید بخش گفت‌وگوی کارر و ژان کلود نقطه ضعف کتاب بود و سوالات محافظه‌کارانه.
        

          تراژدی محبوبم از شکسپیر با ترجمه‌ای درخشان.
ریچارد سوم روایتی برگرفته از واقعیت دارد و سیر سقوط شخصیتی مشابه را روایت می‌کند. آنگاه که جنون فرد را به صعود و سپس به هلاکت می‌کشاند.
        

          شبح الکساندر ولف روایتی روانشناختی دارد و رگه‌هایی از وجودگرایی را هم در داستان می‌بینیم. داستان از مردی می‌گوید که رویارویی دوباره او با خاطره‌ای که سعی در فراموش کردن آن دارد منجر به سرگشتگی و مرور در خاطرات زندگی‌اش می‌شود. رمان فضاسازی ویژه‌ای دارد و به مفاهیمی مانند سرنوشت، مرگ و کمی عشق می‌پردازد.
        

          روایتی خواندنی از زیست شاهرخ مسکوب. از دوران دانشجویی و فعالیت‌های سیاسی‌اش گرفته تا سال‌های هجرت و نوشتن در غربت. شخصیت چندوجهی مسکوب همیشه برای من جالب‌توجه بوده. تسلط در شاهنامه، اساطیر، متون کهن و در عین حال تبحر در روایت و جستارنویسی. نثر کتاب روان و خواناست و خواندنش برای بیشتر آشنا شدن با مسکوب پیشنهاد میشه.