یادداشت‌های سيده مارال بابائى (5)

          یک رمان فانتزی جنایی که احتمالا ترجمه یه مقدار از ارزش و بار ادبیش رو کم کرده اما باز هم در طول خوندنش‌می شه متوجه شد که مترجم تمام تلاشش رو در جهت ادا کردن حق داستان انجام داده.
سبک فانتزی و سورئال داستان، یه مقدار ممکنه ذهن مخاطب رو گیج کنه اما نویسنده به خلاقانه ترین شکل ممکن، سال های شروع جنگ داخلی در عراق رو شرح داده و با تخیل قاطی کرد. در طول داستان حجم زیاد و دقیقی از فرهنگ و آداب و رسوم مردم عراق نشون داده شده 
که خب این هم در جای‌خودش جالبه.
شروع داستان مقداری کلافه کننده و خسته کننده است.
تعلیقات و توصیفات بیش از اندازه هم زیاده.
اما پایانبندی جالبی داره.
        

          همونقدر که اسم این کتاب انقدر مشهوره و جایزه هم گرفته، ممکنه همون قدر هم برقراری ارتباط باهاش سخت باشه و هر کسی نتونه تا آخر بخونه، این که رمان بر پایه سبک رئالیسم جادوییه و به شدت از آثار همزمان باخودش متفاوت شده و یه فرم و سیاق جدید داره واقعا برام جذاب بود، اما روزمرگی های کاراکتر های خانواده بوئندیا یه مقدار ذهنم رو خسته کرد.
حجم عظیمی از اسامی و شخصیت های فرعی که بعضیاشون نقش خیلی پررنگی هم تو پی رنگ نداشتن و حضورشون زیاد فایده ای نداشت و فقط من رو گیج می کردن+ خط داستانی پیچیده.
ولی خب اگه یه کتابی شاهکار ادبیه، قطعا شاهکار ادبیه…