یادداشت سيده مارال بابائى

صد سال تنهایی
        همونقدر که اسم این کتاب انقدر مشهوره و جایزه هم گرفته، ممکنه همون قدر هم برقراری ارتباط باهاش سخت باشه و هر کسی نتونه تا آخر بخونه، این که رمان بر پایه سبک رئالیسم جادوییه و به شدت از آثار همزمان باخودش متفاوت شده و یه فرم و سیاق جدید داره واقعا برام جذاب بود، اما روزمرگی های کاراکتر های خانواده بوئندیا یه مقدار ذهنم رو خسته کرد.
حجم عظیمی از اسامی و شخصیت های فرعی که بعضیاشون نقش خیلی پررنگی هم تو پی رنگ نداشتن و حضورشون زیاد فایده ای نداشت و فقط من رو گیج می کردن+ خط داستانی پیچیده.
ولی خب اگه یه کتابی شاهکار ادبیه، قطعا شاهکار ادبیه…
      

0

(0/1000)

نظرات

تاکنون نظری ثبت نشده است.