یادداشت‌های امیرحسین عبدی (13)

          مردی که بی نهایت با خودش و اطرافيانش صادقه.
داشتن بعضی احساسات  و انجام دادن بعضی کارهای متعارف در جامعه انسانی رو درک نمیکنه و تلاشی هم برای درک کردنش یا تصویر سازی از خودش نشون نمیده .
مردی که به مرحله ای از پوچی رسیده که در مقابل توهین ها و تهمت های نابجا که درواقع قضاوت جامعه و مردم در موردش هستن و مرگ و زندگیش به اونها بستگی داره صرفا سکوت میکنه و سودی در دفاع از خودش در مقابل این قضاوت ها که در مراحلی هم اغراق آمیز بودن نمی بینه.
        

          جالب بود
        

          چخوف تو این کتاب هنر داستان کوتاه نوشتنش رو به رخ میکشه
        

          خوب بود ولی اینطور نیس که پیشنهادش کنم
        

          این که کتاب تو رو مجبور میکنه که قضاوت کنی و جاهایی بهت حس تردید دست  میداد چیزی بود که این کتاب رو خیلی خاص میکنه 
        

          متاسفانه در شرایط جالبی این کتاب رو نخوندم .کتاب جالبی بود ولی اینجوری نیس که حتما توصیه کنم.
        

          کتاب جالبی  بود 
دید بی طرفانه ای نداشت و ردپای اغراق هم توش حس میشد.البته نمیشه درباره چنین موضوعی،انتظار دید بی طرفانه بود.موضوع کتاب همونه که تو مضمونش اومده .چگونگی گسترش مسیحیت ،جدال پیروانش با پاگان ها و سنت هاشون،جنگ با خدایان قدیم و محکوم کردنشون به اهریمن بودن و ....
درمورد بعد از فراگیر شدن و به قدرت رسیدن  مسیحیان و نابودی معابد و مجسمه ها ،سوزاندن ادبیات و کتاب های فلاسفه گذشت و ممنوع کردن اهدای قربانی و عبادت خدایان باستان صحبت میشه.
از سر گذشت و شرایط بعضی از فلاسفه نامدار در اون دوران هم مطالبی نوشته شده. 
و 
        

          اینکه درون یک اثری که درمورد یک عصر مهم در طول تاریخ بشر خلق کردی بتونی یک همچین  داستان با جزئیاتی بنویسی واقعا نبوغ میخواد
        

          کتاب جالبیه
        

          جالب بود 
        

          کتاب  خوبی بود حیف که در موقعیت خوبی نخوندمش