یادداشت‌های وروجک (2)

          به بامداد خمار نمیرسه ولی همین که یه داستانو از زبون شخصیت دیگه ای بخونیم و یه طرفه قضاوت نکنیم خوبش کرده،تعریف قشنگی هم از عشق داشت،عشق با ازدواج فروکش میکنه گاهی باید دورادور عاشق بود.
        

          نوشته های حسین پناهی حس عجیبی بهم میده،هم خوشم میاد و ازش لذت میبرم و از طرفی سلیقم نیست،البته حسی که ازش میگیرم مثل کتاب بوف کور صادق هدایته که هردو مرموزن و یه حس عجیبیو به آدم منتقل میکنن،با اینکه سلیقم نبود،ولی حسین پناهیو می پسندم