یادداشت‌های نون|میم!🇮🇷 (5)

          از همان کتاب های خاک خورده ای بود که قرار بود روزی که درس هایم تمام شد ، بخوانمش . من تمام شدم ولی درس تمام نشد .  البته فرار از درس تنها محرک نبود و بازگشت یکی از جوانان معتبر و درس خوان فامیل که به واسطه‌ی درس و تلاش بسیار توانسته بود راهی حج شود هم بی تاثیر نبود ؛ از همان ها که مادر جان پتک می‌کرد و می‌کوبید در کله ام که درس بخوان اگر مکه و مدینه میخواهی !  او که برگشت و آب زمزم به یادگار آورد ، بغضی در جانم افتاد که نه اشک میشد و نه قورت داده میشد . نیاز به تخیله روحی روانی داشتم و باید یک سفر به مکه می رفتم . 
کتاب را بواسطه‌ی عکس جلدش برداشتم  و حتی نوشته های روی جلد را هم نخواندم و نمی دانستم سفرنامه‌ی حج است ! گفتم هرچه بادا باد ! من فقط کعبه میخواستم . کتابی را میخواستم که رنگ و بویِ خدا داشته باشد ... نمی دانستم که قرار است چند روزی از فرودگاه سلام تا صحرای عرفات را با آقای عسکری همراه باشم گاهی بخندم و گاهی بگریم  . به یمن قلم ایشان، دل تنگم کمی آرام شد و قرار یافتم .
حج مجازی را که تجربه کردیم، ان‌شاءالله واقعیش هم نصیبمان شود به شرط حیات !
        

          نوشته های خانم ولی نژاد را در اوایل نوجوانی با سرچ های بسیار در اینترنت یافتم ! برعکس خیلی از رمان های اينترنتی نه تنها زرد و بی محتوا نبود،  بلکه راه گمشده ای را برایم نمایان کرد . 
شاید بی شمار رمان بهتر و جذاب تر از دمشق شهر عشق باشد ولی من دِین خاصی به نوشته های ایشان دارم . شاید شما هم بپسندید!
        

          چند وقت بود خریده بودمش ولی دست و دلم به خوندنش نمی رفت . تا اینکه دل رو به دریا زدم و شروعش کردم . انقدر جذاب و گیرا بود که یک لحظه هم نمی تونستم ازش دست بکشم . برای من که پایان اکثر کتاب ها قابل حدس بود ، این کتاب عجیب  غافلگیرم کرد !