یادداشت‌های lacey (5)

          «مارک و پلو» انگار فقط یک مشت خاطره‌ی بی‌سروته است که کنار هم چیده شده. نه ماجراها جذاب‌اند، نه روایت‌ها کشش دارند. بیشتر وقت‌ها حس می‌کنی نویسنده خودش هم دقیق نمی‌داند چرا این چیزها را تعریف می‌کند. لحن کتاب خیلی الکی خودمانی شده و آنقدر بی‌هدف جلو می‌رود که آدم وسطش دلش می‌خواهد کتاب را ببندد و برود. صادقانه بگویم، این کتاب بیشتر از اینکه تجربه‌ی سفر بدهد، تجربه‌ی تلف کردن وقت بود.
        

          نمی دونم بقیه با من موافقن یا نه اما مینا  واقعا سردرگم بود و  گاها یک چیز درست یا غلط رو کاملا واقعیت خودش قرار میداد بدون اینکه ذره ای در موردش  تحقیق کنه  ، یک جور هایی متوهم بود ...گاها حتی فرق درست و غلط هم نمیدونست و بقیه رو چنان که باید درک نمیکرد  و مادرش که همدردش بود هم بهش فرق خیال و واقعیت رو یاد نداده بود . مینا دنیای قشنگی داشت  ولی از  یک جایی به بعد داستان ان چنان جذابیتی نداشت  و همش  در مورد چیزای مودی  و بی معنا فکر میکرد . قبول دارم تا حدی کوچیک بود و درکش میکنم که نخواد تو واقعیت زندگی کنه ولی  تهش باید با یه تراپیست حرف میزد ، جدی میگم .
        

          نمی دونم بقیه با من موافقن یا نه اما مینا  واقعا سردرگم بود و  گاها یک چیز درست یا غلط رو کاملا واقعیت خودش قرار میداد بدون اینکه ذره ای در موردش  تحقیق کنه  ، یک جور هایی متوهم بود ...گاها حتی فرق درست و غلط هم نمیدونست و بقیه رو چنان که باید درک نمیکرد  و مادرش که همدردش بود هم بهش فرق خیال و واقعیت رو یاد نداده بود . مینا دنیای قشنگی داشت  ولی از  یک جایی به بعد داستان ان چنان جذابیتی نداشت  و همش  در مورد چیزای مودی  و بی معنا فکر میکرد . قبول دارم تا حدی کوچیک بود و درکش میکنم که نخواد تو واقعیت زندگی کنه ولی  تهش باید با یه تراپیست حرف میزد ، جدی میگم .
        

          گاهاً خوبه برای لحظه ای  از واقعیت  پیچیده  و چیز های  مانندش دوری کنیم و برای لحظه ای به ذهنمون  آرامشی بدیم  . همین کتابای ساده و طنز نوستالژی  برای آرامش و استراحت ذهن کافیه ، که بریم توی دنیایی که هیچ چیز سخت و پیچیده ای توش  نیست    و همه چیز  ساده ترین حالت خودشو داره  .  دنیایی از تخیلات که منطق خاصی نداره و میتونی آزادانه  و بی چون و چرا توش برای مدتی زندگی کنی .