یادداشت‌های حامد شمیرانی (7) حامد شمیرانی 1403/12/27 'هو' "نیروی سوم و دموکراسی ملی همین الان رو کفش راستت ماسیده! " یک کنایه ی ظریف و بُرّنده! آمریکای جوانی که با خوش خیالی می‌خواهد جای انگلیس و فرانسه و سایر استعمارگران پیشکسوت را بگیرد.... و زهی خیال باطل.... نمی دانم چرا حال و هوای "خداحافظ گری کوپر" برایم تداعی شد.. دوست ش داشتم... 0 2 حامد شمیرانی 1403/12/27 'هو' شاید یکی از علل ماندگاری "ژرمینال" در تاریخ ادبیات جهان، عدم تجویز زولاست! زولا درد را کامل و با خشن ترین جزئیات بیان می کند و حتی درمان هایی که تا آن زمان برای مقابله با سرمایه داری موجود است را به تصویر می کشد، نقاط ضعف و قوت آنها را بیان می کند اما به هیچ کدام از راهکارهای مقابله با سرمایه داری به عنوان راه حل نهایی مشکل نزدیک نمی شود: چه اقدامات آنارشیستی سوارین چه حرکات کارگری اتی ین و چه اصلاحات سیاسی راسنور... به نظر می آید که زولا در "ژرمینال" به دنبال ارائه‌ی یک راه حل ساده و قطعی برای مقابله با سرمایه‌داری نیست. او بیشتر به تصویر کشیدن پیچیدگی‌ها، چالش‌ها و موانع موجود در این مسیر علاقه دارد.به عبارتی دیگر،"ژرمینال"یک پرسش بزرگ است و پاسخ به این پرسش بر عهده‌ی خواننده. همین عدم تجویز توسط زولا، کتاب را از یک محدوده ی زمانی و تاریخی خارج کرده و محک زمانه و اندیشه های مختلف هیچکدام طرح آن را مخدوش نکرده است. 0 5 حامد شمیرانی 1403/12/27 'هو' یک استعاره ی ناب از تراژدی کلیسای کاتولیک قرون وسطی! آن همه ثروت و دانش و خدم و حشم جملگی، نیست شدند! جزئیات کتاب بی نظیر ست: مهمتر از گفت وگوها، توصیف مکان ها و به تصویر کشیدن شخصیت های مختلف، تفوق نویسنده در بازسازی انسان قرن 14م. اروپا_ با همه ی افق های اندیشه ای و دغدغه های فکری ش_ بوده‌است، دورانی پر‌‌آشوب و سخت برای اروپا و مسیحیت.. و حقیقتا این مهم جز از کسی مثل اکو با آن یدطولا در فلسفه و هنر و تاریخ بر نمی آمد... 0 1 حامد شمیرانی 1403/8/13 'هو' رمانی که برای فهم ابتدایی، نیاز به مکمل و تأویل و... داشته باشد، چه معنایی دارد؟! نقض غرض از این آشکارتر... 0 2 حامد شمیرانی 1403/5/25 'هو' حیف از این اثر که اینقدر مهجور مانده! واقعا عالی بود... ذهن را زخمی کرد و روح را پریشان.. سه سرباز از سه طبقه ی اجتماعی آمریکا در میانه ی کارزار جنگ جهانی اول... شرح ملال و بیهودگی جنگ و تلاش هر کدام برای رهایی از آن... چه بسا اگر نویسنده گرایشات کمونیستی و آنارشیستی نداشت حالا شهرت ش هم وزن همینگوی و فیتزجرالد بود، گو اینکه با هر دو تن رفیق و هم پیاله بوده... آثار دیگر دوس‌پاسوس را خواهم خواند إن شاءالله... 0 14 حامد شمیرانی 1403/3/8 'هو' رومئو و ژولیت، نگاره ای غمگین از غلبه ی تقدیر است، غلبه ی تقدیر بر عشق و حکمت، همان تقدیری که پیش از عالم مدرن "رازی سر به مهر" در هستی محسوب می شد رازی که عزم ها، طرحها و عقل ها را در هم می شکست... از این رو در این اثر بیش از آنکه با روایتی معقول و واکنش هایی باورپذیر سر و کار داشته باشیم با تندر تقدیر و قضا و قدر روبرو هستیم... 0 3 حامد شمیرانی 1402/12/2 'هو' کتاب متشکل است از هفت مقاله از هفت ادیب و فیلسوف معاصر. هر نویسنده "جنایت و مکافات" را از زاویه ی تخصص خود کاویده است و نتیجتا وحدت موضوعی خاصی بین مقالات نیست. دو سه تا از مقاله ها به نظرم خواندنی بود. ترجمه ی اثر - علی رغم وزانت آقای ابراهیمی-یک دست نبود، چرا که هر نویسنده زبان خاصی داشت و اصطلاحات متفرقی. در نهایت به گمانم نوشتارهای پربارتری نسبت به این اثر در باب "جنایت و مکافات" می توان خواند. 0 7
