یادداشت‌های آرمان (5)

          اول اینکه حتماً حتماً بعد این کتاب  نامه شهید علم الهدی به خواهرشون رو بخونید . که تو این کتاب به نظر من جاش خیلی خالی بود.
دوماً شهید علم الهدی الگو درجه یک و عالی هست  رفتار و حرکاتش در اون موقع انگار همیشه ده قدم از بقیه جلو‌تر بود و آینده رو بهتر می دید. کتاب مسبب آشنایی بیشترم با شهید بزرگوار شد .
اما اما قلم نویسنده و شیوه کتابت رو نپسندیدم  . 
        

          حضرت علی علیه السلام می فرمایند .
        

          مهدی (ادواردو ) آنیلی
وارث دست های پشت پرده ایتالیا ، کارخانجات فیات و باشگاه یوونتوس  ، خیر !
صف اول نماز جمعه در ایران ،شهید راه تشیع و از ثروتمندان آخرت .
این کتاب می طلبه  که بعد از خوندنش  کمی جستجو کنی درباره اسم و رسم خاندان آنیلی درباره  بقیه ماجرا  و حتی دوستش لوکا .
        

          اولین کتابی بود که از داستایوفسکی خوندم 
از ادبیاتش خوشم اومد 
نمیزاشت مخاطب از داستان فاصله بگیره
        

          به نام او
برای ماندن نه برای خواندن 
وقتی به جایی میرسی که هیچ چیزی جز پوچی نمی بینی و نفس کشیدن هم برای خودت حروم میدونی  نوشتن و خواندن و کشیدنه که ذهنت رو برای مسیر رو به روت  مرتب میکنه.
و این کتاب از همین تاریکی شروع میشه کسی که حسرت هاش دشمنش شدن . 
کاش های زندگی مون مارو از همه چی انداخته گفتن این که کاش فلان کار رو میکردم کاش فلان تصمیم رو میگرفتم سخت نیست ،حسرت خوردن و تا ابد در حسرت غرق شدن آسونه  بسیار آسون اما  حسرته که باعث می شه حس کنیم بزرگ ترین دشمن خودمون و دیگران هستیم .
ما میتونیم هزار جور زندگی کنیم درحالیکه هر زندگی ای شامل حدی از خوبی و حدی از بدیه هیچ شیوه زندگی ای نیست که بتونه ما رو در برابر غم ایمن کنه.
  غم هم در عمل بخشی از ذات شادیه و تصور اینکه زندگی ای وجود داره که توش بتونیم تا ابد غرق شادی  محض باشیم  فقط باعث می شه توی زندگی فعلی مون بیشتر احساس غم کنیم.
این می تونه از این باشه که نمی دونیم از زندگی چی می خوایم یا درجای اشتباه دنبال موفقیت می گردیم  به این  جمله   کتاب فکر کنیم ((بیشتر مواقع تقکر ما درباره موفقیت به یک ایده خارجی مسخره از حس پیروزی خلاصه میشه ))  دیگه موفقیت  معنی واحد نداره  دیگه  مثلا ماشین خریدن و.... یک ایده مسخره تحمیلی از موفقیته.
در کل لازم نیست تمام بازی ها را انجام بدیم تا بفهمیم حس برنده شدن چجوریه کافیه بازی خودمون رو خوب بازی کنیم ، با این تفکر که بازی ادامه داره حتی اگه یک مهره سرباز روی صفحه داشته باشی ،
و  البته باید حواسمون باشه که  به قول آلبر  کامو (اگه همیشه دنبال معنای زندگی بگردی ،هرگز زندگی نمی کنی )
و اما  در آخر  ((زندگی چطور می تونه تموم بشه  وقتی  هنوز شروع نشده ))