یادداشت‌های حمیده محمدی (2)

          ایده محوری کتاب رو دوست داشتم و دقیقا به همین‌خاطر شروع به خوندنش کردم... اینکه هویت یابی و پیدا کردن معنای زندگی یک نوجوان چطور مبارزه و مقاومت رو در خودش جای میده  و کتاب با همین هم شروع شد ولی  متاسفانه تمرکز جدی روی این بحث‌ و پردازشش نداشت و حتی‌شخصیت اصلی‌کتاب هم اخرای کتاب یادش اومد یه روزی چه فکرای خوبی در مورد تصمیماتش برای زندگی‌ به ذهنش رسیده بود.
 توصیفات زیاد کتاب متاسفانه باعث شد چند بار بخوام از ادامه‌دادنش منصرف بشم ولی باز هم به کتاب فرصت دادم  و تمامش کردم. حدودا ۵۰ صفحه ی انتهایی کتاب جذابیت بیشتری داشت و اون هم  به علت حادثه خیز بودن جریان داستان بود. دوست دارم بدونم نوجونایی که خوندنش چقدر براشون جذابیت داشته !؟ چون رمان نوجوان هست این کتاب  و من دیگه سنی ازم گذشته😁 شاید برای همین خیلی نمیتونم نظر مثبتی در مورد کتاب داشته باشم.
        

          حیف وقتم🫠