یادداشت‌های Alireza Ansari (4)

          کتابی پر از گرد و خاک، خون و فلسفه.  نصف النهار خون یادآوری می‌کنه که غرب وحشی قهرمان نداشت؛ فقط مرگ و جنگ.
        

          داستایوفسکی در داستان عمیق همیشه شوهر با طنزی تلخ و نگاهی موشکافانه، فروپاشی شخصیت هارو به خاطر گناه و ناتوانی به تصویر میکشه و درباره اسارت انسان در نقش های تحقیر آمیزه. آدم هایی که نمیتونن از گذشته جدا بشن و مدام خودشونو تکرار میکنن.


        

          به نظرم این کتاب نشون میده که شاید آزادی واقعی، همون پذیرش پوچی‌ها باشه که در نهایت بهمون کمک می‌کنه از زندگی لذت ببریم. ولی لذت، هدف اصلی نیست، بلکه نتیجه‌ی اتفاقاته. زندگی پر از رنج هم هست، و این رنج‌ها زمانی معنی پیدا می‌کنن که بهشون معنا بدیم و در واقع، زندگی فقط لذت نیست. باید اتفاقات زندگی رو همونطور که هستن بپذیریم. چون پذیرش حقیقت، تسکین‌ دهنده‌ است.
        

          گاهی برای روبه‌رو شدن با درد و فقدان، باید یه "وحشی" درونمون رو آزاد کنیم. توقع بیشتری از این کتاب داشتم ولی خب با توجه به اینکه کتاب برای سن نوجوانه، ارزش خوندن و تفکر رو داره.