یک رمان گرافیکی خیلی خاص!
دنیایی که آلموند در این کتاب ساخته و ارتباط بلو و وحشی‌اش در داستان، ستودنی است!
داستان، برای نوجوان نوشته‌شده و توصیف لحظه‌های خشونت‌آمیز هم در آن وجود دارد و لازم هم هست؛ چون وحشی درون هر نوجوانی هم درسا مثل وحشی بزرگ‌سال‌ها، اتوکشیده و اهلی نیست!
        

          کتاب مصوری با وایبی عجیبی ولی خیلی از مفهوم داستان خوشم اومد.البته سلیقه ای هست.ممکنه بعضی ها خوششان نیاید.
        

          این کتاب برای بچه‌های دبستانی نیست اما خواهرزاده‌های دبستانی من (کلاس ۲ و۴) جذبش شدند. من که از روحیه لطیف کلاس چهارمی و مناسب نبودن کتاب برای کلاس دومی آگاه بودم نتوانستم راضیشان کنم که کتاب را نخوانند برای همین با هم شروع به خواندن کردیم.
خودم دومین بار بود که می خواندم و تازه در بخش‌هایی دیدم چقدر کتاب عمیق و ظریفی برای بچه‌ای است که قهرمانش(پدر) را از دست داده و آن‌همه هیجان های مختلفی که تجربه کرده او را چطور تبدیل به وحشی کرده.
جذابیت داستان برای من به عمقی بود که در دل کوتاهی آن ایجاد شده بود و تصاویر چقدر فضا را خوب ترسیم می‌کرد و تاثیر گذار بود.
بچه‌ها هردو معتقد بودن کتاب وحشتناک اما جالبی بود. کلاس چهارمیه بهتر کتاب را درک کرد اما کلاس دومی هیجان بیشتری داشت.
تجربه خواندن دومین بار یک کتاب برای من همیشه پر از شگفتی است حتی کتاب کودک و نوجوان.

        

          اولین کتابی بود که از دیوید آلموند می‌خوندم. داستان بزرگسال نیست ولی خشونت بی‌پرده داره و نمی‌ٔونم دقیقا برای چه گروه سنی می‌تونه باشه. روند داستان و فانتزیش رو دوست داشتم و خیلی روون و خوب بود. با تعاریفی که از نویسنده شنیده بودم توقعم خیلی بیشتر بود و دوست داشتم نویسنده آخرش جسارت بیشتری به خرج می‌داد. امیدوارم تو کتاب‌های بعدیش توقعم برآورده بشه.
        

          رابطه‌م با نوشته‌های دیوید آلموند اینجوریه که نه ازش خوشم میاد، نه می‌تونم از خوندنش دست بکشم. احساس می‌کنم خود آلموند هم دوست داره همچین حسی ایجاد کنه در مخاطب‌هاش.