یادداشت‌های نورا شاطر پور (4)

          کتاب خوبی بود نمیتونم بگو دوستش داشتم یا نه ولی خیلی حس خوبی بهم می داد البته به جز اون قسمت اخر کتاب که یه مقدار مبهم موند
تو این کتاب نویسنده گذاشته که خود خواننده تصمیم بگیره که کدوم شخصیت خوبه و کدوم بده از نظر من دو شخصیت امین و داوود شخصیت های بدی نبودن فقط به خاطر متفاوت بودنشون  احساس خوبی نسبت به هم ندارن 
و از دید من امین جز اون دسته از آدمایی بود که به علت تلاش کم خودش شکست می خورد و مدام دنبال مقصر برای اشتباهات خودش بود .

پ.ن: من به خاطر جلدش خریدمش 😂
        

          اگر خیلی دوست داشته باشی  درباره زندگی هارلی بدونی و بدونی برای چی آنقدر خودش رو راحت بازیچه دست جوکر کرده خیلی کتاب خوبیه 
و جدای از اینا چیزی که خیلی من رو موقع خوندن این کتاب متعجب کرد این که یه آدم دیوانه مثل جوکر چقدر میتونه ادم شناس خوبی باشه و بتونه با یک نگاه نقطه ضعف آدم ها رو پیدا کنه و از اون استفاده بد بکنه کار که یه آدم عادی هم نمیتونه انجام بده حالا نمیدونم این از هوش جوکر بود یا آشکار بودن نقطه ضعف های هارلی
        

          من به عنوان کسی که عاشق حیوانات هست میگم که بهترین کتابی که کسی که مثل من عاشق حیوانات هست می تونه بخونه علاوه بر اون تصویر های زیبایی که داره آدم 
جذب خودش می کنه و جدای از اینا جمله اولش که من از کل کتاب بیشتر دوستش دارم:
برای حیوانات،آموزگاران،پیام آوران و از همه مهم تر،دوستان.
        

          یکی از بهترین کتاب هایی بود که خوندم جوری که داشت احساسات بچه گونش رو توصیف می کرد بی نظیر بود و اینکه همیشه می خواست اونطور که بقیه می خوان باشه ولی باز موفق نمی شد حال و روز خیلی هارو نشون می داد من قبل از اینکه کتابش رو بخونم فیلمش رو دیده بودم و واقعا می
 تونم بگو کتابش با فیلمش قابل مقایسه نیست