یادداشت مرتضی

        مصطفی ملکیان مقدمه نسبتاً بلندی  بر این کتاب نوشته است. مقدمه را تا نیمه خواندم، اما حقیقتا نتوانستم ادامه بدهم. تا نیمه مقدمه هم به‌زور خواندم. مشکلی با محتوای کتاب و مقدمه ملکیان نداشتم، مشکل اساسی‌ام با «رسم‌الخط» من‌درآوردی ملکیان بود.
نمی‌دانم این مسخره‌بازی‌ که جدیداً مد شده چیست که هرکس رسم‌الخط مخصوص خودش را منتشر می‌کند. یکی نیست بگوید مگر زبان فارسی مسخره شماست که به دلخواه خودتان رسم‌الخط را تغییر می‌دهید؟ 
این مسئله به‌قدری آزاردهنده بود که از خواندن کتاب منصرف شدم.