یادداشت امیرعباس شاهسواری

        این کتاب یک نوع تاریخچه روایت فتح است .نمیدانم به خاطر اینکه به آوینی علاقه دارم این کتاب به دلم نشست یا واقعا کتاب خوبی بود .فکر کنم واقعا این کتاب خوبی بوده .به رفقا می گویم در روایت کردن صمیمیت خیلی مهم است .شاید به همین دلیل خود مستندهای روایت فتح به دل من نچسبیده ،ولی لامصب صدایش خیلی جذاب است .نریشن ها را انگار چیزی کشیده و نوشته یا ملائک در گوشش دیکته کرده اند ،واقعا آوینی جذاب است .ما استاد گند زدن به شخصیت یک نفر هستیم .اگر فردی یک نقطه ضعف داشته باشه ،اد میایم اون رو بلد می کنیم .مثلاً برساخت ذهنی من در نوجوانی از آوینی که شهید هنرمند بوده که خیلی خشک بود ،بعد که رفتیم دانشگاه گفتند ایشون تحلیل گر سینما و منتقد هم بوده :-/ بعد یکم جلو تر رفتیم گفتند ایشون غرب شناس بوده ،فیلسوف بوده ...به نظرم هیچ کدومش درست نبود ،واقعا آوینی یک آدم خاص بوده که جمع خیلی از چیزها بوده که الان اون فرم  به خیلی ها نمیشینه .....چقدر حرف زدم و اما کتاب ...کتاب هم فرم خاص خودش را دارد .مرتضی شعبانی چون فیلم بردار بوده ،تمام کتاب را دوربینی روایت می کند ،شاید خودش هم نفهمد به نظرم این کتاب اول شخص نیست ...چون مرتضی شعبانی را نمی بینیم ،اکثر کتاب پر است از آوینی و روایت فتح ....خیلی عالیه ....به خدا جا داره آدم برای شناخت آوینی این یک کتاب رو بخونه ،هزارتا ماجرای فکر آوینی نخونه