یادداشت فاطمه ورشابی

        اولین تجربه‌ی من از آگاتا کریستی چندان جالب نبود! 
کتاب معمایی خوب بنظرم کتابیه که هم‌زمان که غیرقابل پیش‌بینی و حدس زدنه، سرنخ هم به خواننده بده تا حداقل برای حل پازل معما، فکر و تلاش کنه.  این کتاب نه تنها هیچ سرنخی نمیده، تقریبا ۷۰ الی ۸۰ درصدش لو رفته‌ست، یعنی فقط منتظری اون اتفاقاتی که خودش اول کتاب لو داده، اتفاق بیفته و ببینی آخرش قراره چی بشه و قاتل کیه.خب این خیلی خسته و کسل‌کننده نیست؟!
 از اونجایی‌که کتابِ خیلی معروف و محبوبی هست دلم نمیخواد بگم نخونیدش چون شاید شماهم مثل اکثر کسایی که خوندنش خوشتون بود ولی من وقتی به آخر کتاب رسیدم، با اینکه اصلا فکرشو نمیکردم قاتل کیه و انگیزش چی میتونه باشه ولی چندان شگفت‌زده نشدم و در مجموع اصلا راضیم نکرد🤷‍♀️ یکم تخیلی و لوس تموم شد😶‍🌫️
دو ستاره‌ای که به کتاب دادم به‌خاطر ایده اولیه کتابه، اینکه هر کسی میتونه قاتل باشه، قاتل فقط اونی نیست که مستقیم با گلوله یا چاقو یا هر سلاح دیگه‌ای یه نفر رو به قتل میرسونه، همه‌ی ما میتونیم به راحتی قاتل باشیم و هیچ قانونی نتونه ما رو محاکمه و مجازات کنه، به جز وجدان خودمون.