یادداشت زهرا نقوی

                بسیار پر کشش بود. مثل یک رمان معمایی خوندم. از داستایفسکی انتظار نداشتم متنی به این تمیزی بنویسه. انگار به تک تک جملات فکر کرده بود.  خیلی من رو یاد نمایشنامه هدا گابلر انداخت. تقریبا تو یه دوره زمانی نوشته شدن. نازنین ۱۸۷۶، هدا گابلر ۱۸۹۰.  البته هدا گابلر پیچیده‌تره. 
        
(0/1000)

نظرات

تاکنون نظری ثبت نشده است.