یادداشت فاطمه معروفی

        رمان بخش D، داستانی پُرتنش و پر از پیچ‌وتاب‌های روانی‌ست که خواننده را تا لحظه‌ی آخر در مرز شک و یقین نگه می‌دارد. روایتی از یک شب ترسناک در بخش روان‌پزشکی یک بیمارستان، جایی که مرز بین عقل و جنون، واقعیت و توهم، دوست و دشمن مدام در حال جابه‌جایی‌ست.

🔹 قصه از کجا شروع می‌شود؟

امی، دانشجوی سال سوم پزشکی، برای یک شیفت شبانه در بخش دی بیمارستانی مرموز حاضر می‌شود. بخشی که گفته می‌شود یکی از خطرناک‌ترین بیماران، یعنی «دیمن سایر»، در آن نگهداری می‌شود. در طول شب، با ظاهر شدن دوباره‌ی دوست دوران کودکی‌اش (جید)، دیدن خون روی زمین، توهم‌های آشنا از گذشته، و رازهایی که از بیماران می‌شنود، امی آرام‌آرام مرزهای واقعیت را از دست میدهد.

⸻

🎭 لایه‌های روان‌شناختی رمان

در ظاهر، با یک تریلر جنایی سروکار داریم، اما در عمق ماجرا، رمان به شکلی جذاب به توهمات، اختلال اسکیزوفرنی، پارانویا، و اختلال دوقطبی می‌پردازد.

امی که خودش در کودکی توهم‌های شدید داشته و هنوز هم دختر موطلایی را می‌بیند، به عنوان یک راوی «تا حدی نامطمئن» ما را مدام به شک می‌اندازد:
آیا واقعاً آنچه می‌بینیم، حقیقت دارد؟
آیا امی خودش مشکل روانی دارد و چیزی را پنهان می‌کند؟
آیا قربانی است یا عامل؟

نویسنده به زیبایی این مرز میان «جنون و عقل» را در هم می‌ریزد.

⸻

🎯 نقاط قوت رمان:

✅ تنش بالا و روایت پرکشش:
داستانی‌ست که به‌سختی می‌توان رهایش کرد. دائم در شک و سوال، بین مرگ، توهم، عشق و فریب می‌چرخید.

✅ فضاسازی عالی:
بخش دی به‌طرز هنرمندانه‌ای فضای ترس و وهم را القا می‌کند؛ بیمارستانی مرموز، آدم‌هایی که نقش‌شان را نمی‌دانیم، پرستارهایی با رفتار عجیب و نورهای خاموش راهروها…

✅ پیچیدگی داستان و گره‌گشایی:
نویسنده خیلی خوب از «اطلاعات ناقص» استفاده می‌کند. تا جایی که حتی لحظه‌ای حس می‌کنید شاید همه‌ی ماجرا توهم امی باشد!

✅ اشاره به اختلالات روانی:
رمان در عین هیجان‌انگیز بودن، پیام‌های مهمی درباره تأثیر داروها، ژنتیک، توهمات، و مرز ناپایدار سلامت روان در موقعیت‌های سخت دارد.

⸻

❌ نقاط ضعف یا جای بحث رمان:

🔺 جای‌گذاری بعضی اتفاقات غیرواقعی

🔺 خواندن برای بار دوم جذاب نیست:
این رمان از آن دسته است که بعد از کشف راز اصلی، هیجانش را از دست می‌دهد. بنابراین بیشتر مناسب خوانش یک‌باره و پرتنش است.

🔺 پایان باز و کمی تلخ:
امی در پایان هنوز توهم می‌بیند. این یعنی هیچ‌چیز به‌طور کامل حل نشده، و خواننده را با یک حس تلخ از ناامنی روانی تنها می‌گذارد.

⸻

💊 نکته مهم روان‌شناختی کتاب:

نویسنده به‌خوبی اشاره می‌کند که مصرف مواد روان‌گردان یا حتی برخی داروها، ممکن است ژن‌هایی از بیماری روانی را که تا پیش از آن خاموش بودند، فعال کند. به‌خصوص در مورد بیماری‌هایی مانند اسکیزوفرنی، که هم ارثی‌ست و هم وابسته به محرک‌های محیطی.

⸻

🧠 جمع‌بندی و نظر شخصی:

بخش D یک تریلر روان‌شناختیِ پرکشش و هوشمندانه‌ است که توانسته با حفظ تعلیق، مسائل عمیق روانی را در قالب داستانی پرتعلیق روایت کند. برای علاقه‌مندان به داستان‌های معمایی و روان‌شناسی، قطعاً گزینه جذابی‌ست. البته بهتر است توقع فلسفه‌بافی یا عمق اگزیستانسیال نداشته باشید؛ این کتاب بیشتر شما را درگیر هیجان، تعلیق و جنون می‌کند.

📌 نمره من: ۴ از ۵
(برای یک‌بار خواندن، عالی؛ برای بار دوم، صرفاً معمولی)

📽 و اگر هنوز در حال‌وهوای داستان هستید، می‌تونید سراغ دو فیلم عالی برید که به همون موضوعات می‌پردازن:

🎬 A Beautiful Mind
🎬 Shutter Island

هر دو درباره اختلالات روانی، توهم، و درک مرز واقعیت و خیال هستن.