یادداشت ساجده جعفری

        علاقه ی آقای ضابطیان‌ به آشپزی در این کتاب هویداست.‌دیدار با انواع رستوران‌ها و غذاها و آشپزها.
نگاه فراجنسیتی  کانادا به شهروندان با گذاشتن گزینه های x ,f, m در کارت شناسایی ها مرا باد یکی از آرزوهام‌ انداخت .‌
روزی که پسرم می خواست به اردوی‌ پدر پسری برود و پدرش نمی توانست همراهش باشد، آرزو کردم ای کاش دکمه ی تغییر جنسیت‌ داشتم‌  و  می توانستم در این مواقع از آن استفاده کنم. 
البته که از دگرباشان جنسی متنفرم. 
خیلی خنده دار است که کانادا هنوز هم‌مستعمره ی انگلیس است و ارتش ندارد.
ایده ی پخت ته دیگ به شکل کیک و همبرگر و پیتزا و گل و بستنی، برایم جذاب بود.‌ 
مشخص است که موزه های زیبا و درس آموز در کشورهای با تاریخ چندهزارساله موجودند مثل ایران نه کانادا. 
نویسنده بازدید خود از موزه های مزخرف کانادا را هدر رفت پولش دانسته که قطعا همین است.
تکنولوژی صفحه ی نمایشگر ۳۶۰‌درجه ای  موزائیکی که  دنیا را از چشم‌ حشرات نشان می دهد مرا یاد ساخت اتوموبیل توسط انسان انداخت که‌چون خودش دو تا چشم در جلوی سر دارد ، برای ماشین هم دو تا چراغ در جلو تعبیه کرده. احتمالا اگر چشم‌ شبیه حشرات داشتیم دایره ای از چراغهای لانه زنبوری برای ماشین می گذاشتیم.
آموزنده ترین قسمت کتاب مربوط به رستوران نابینایان در تورنتو بود. قطعا باید مشابه آن در ایران ایجاد شود. تجربه ی نویسنده به ما می فهماند که منشا بسیاری از غمها،  حسادتها ، چاپلوسی ها نعمت بینایی است. اینکه می بینیم دیگران زیباتر یا پولدارتر هستند اما وقتی نمی بینیم ، همه ی آدمها را مثل هم می دانیم و دوست داریم و براساس اخلاقشان قضاوت می کنیم. 
نبودن بینایی سبب پیشرفت ۴ حس دیگر در کورها می شود و علاوه بر آن قدرت تجسم فضایی و حافظه در آنها بالا می رود طوری که فقط با استفاده از این قدرت می توانند جای هر فرد در رستوران را بدانند. 
همچنین ما در ارتباط با دیگران با چشمان و حرکات صورتمان به آنها ، مقصودمان را می فهمانیم‌ درحالی که نابینایان  فقط می توانند حرف بزنند.
کانادایی ها nice هستند، به تو لبخند می زنند و احترام می گذارند اما حتی ذره ای بخشش ندارند برعکس ایرانی ها که kind هستند و ممکن است جواب لبخند تو را با نگاه آزارنده بدهند اما سر موقع به کمکت بیایند. 
نویسنده می گوید نمی دانم کدام بهتر است؟ 
از نظر من داشتن هردو عالی است اما اگر قرار باشد فقط یکی را انتخاب کنیم من ترجیح می دهم طرف مقابلم kind باشد و در بزنگاه ها کمکم کند. لبخند خشک و خالی به چه درد می خورد؟ 
وحشیانه ترین اقدام دولت کانادا، جدا کردن اجباری کودکان بی گناه بومیان کانادا از مادرانشان و فرستادن آنها به کلیسا ها تحت عنوان رستگار کردن آنها بود. به طوریکه کودکان بی گناه زیادی در اثر شکنجه و گرسنگی در این کلیساها جان باختند و در گورهای دسته جمعی دفن شدند و نسل بومیان هم رو به انقراض رفت پاپ هرگز عذرخواهی نکرد. 
درحال حاضر دولت کانادا روز نارنجی را به بزرگداشت این کودکان اختصاص داده‌ . 
این جریان مرا یاد غزه می اندازد. احتمالا در صورت پایدار ماندن اسرائیل و کشتار تمام مردم غزه، چندسال بعد اسرائیل هم روزی را به یادبود غزه ای ها اختصاص می‌دهد انگار که بیگانگانی از خارج ، در این فاجعه دست داشته اند!! 
فرهنگ چیزی هست که غربت هم نمی تواند از آدم اصیل آن را بگیرد.