یادداشت Ms.nobody ؛)(=

                راستش خواندن این کتاب  برای منی که از این برهه ی تاریخی هیچگونه پیش زمینه ای نداشتم و باید  بگویم در نقطه صفر هستم  خیلی زود بود به خاطر همین هم صدایی در سرم دائما  تکرار می شود  کاش بعدا می خواندی .
هنگام خواندن کتاب دستخوش احساساتی متناقض و گاهی دچار   نوعی شتابزدگی می شدم به خصوص در اوایل کتاب احساس می کردم نویسنده تنها با  قشر به خصوصی از جریان های فکری آن  دوره گفت و گو  کرده است بنابراین نه رویای  همه ی ایرانی  ها بلکه از نظر من  احتمالا   رویای بخشی از  آنها را به تصویر کشیده است . بنابراین اوایل کتاب را شتابزده ورق زدم و  نمی توانم به طور قطع نظر بدهم اما از نظر من  در بعضی از نقطه نظرها  برداشتی که نویسنده از ایران ارائه می کرد بیشتر  متاثر از  افرادی بود  که نویسنده با آنها گفت و گو کرده بود و ایران را از زاویه دید آنها به نظاره نشسته بود. 
نمی دانم قطعا  شما که از من مطلع تر هستید  شاید نظر دیگری داشته باشید اما در ابتدای خوانش کتاب همچنین احساسی داشتم انگار یک روزنامه نگار از سیاره دیگری به زمین آمده است بخشی از زمین را دیده است  با بعضی  از زمینی ها گفت و گو کرده است و بعد برای گزارش  به سیاره خودش برگشته است
 بهتر است ادامه ندهم در صفحه  ۴۶  فصل شورش با دست خالی  نویسنده  نظرم را کمی جلب کرد و کمی  از شتابزدگی خواندنم کاستم  مخصوصا وقتی به دو راه حل و رویکردهای برخی از افراد  اشاره کرده بود.
این یادداشت را نوشتم تا به خودم یادآوری کنم بعد از آشنایی بیشتر با این برهه تاریخی دوباره این کتاب را بخوانم نمی دانم کنجکاو هستم که اگر نویسنده   الان زنده بود در مورد رویای ایرانی ها چه گزارشی تهیه می کرد.
کاش بعدها یادداشت یا کتابی پیدا می کردم که در رابطه با  رد یا تایید نقطه نظرهای این کتاب  نوشته شده باشد.