یادداشت Satoru

        _ عشقی همانند گلبرگ‌های در حال سقوط بین هاروتو و میساکی 
داستان عاشقانه بسیار لطیف و شیرین و دردناک...
چنین عاشقانه‌هایی مثل این کتاب و انیمه‌هایی مثل I want to eat your pancreas و Your lie in April به زیبایی که متناقض شاید بنظر برسه روی بی‌رحم زندگی رو نشون میدن 
_ لحظه‌ای که  عشق و امید شکل میگیره همون لحظه هم درد و رنج عشق شکوفه میزنه
احساسی که بین میساکی و هاروتو شکل میگیره واقعا زیباست اگر زندگی بهشون فرصت میداد می‌تونستن آینده بی‌نهایت خوب و قشنگی رو با هم رقم بزنن
_ چیزی که من درمورد هاروتو دوست داشتم درک بالاش بود 
اون لحظه‌هایی که پشت در نشسته بود واقعا درک و دردشو نشون میداد ...
درمورد میساکی هم اون شخصیت دوست داشتنی و پرتلاشی داشت که مثل شکوفه‌های گیلاس زیبا و شیرین بود
_ و شخصیت مورد علاقم ؟ صددرصد تاکاشی و همینطور همسرش
به معنای واقعی واژه پناهگاه و حامی رو معنی کرده بود 
برادری که تا لحظه آخر تلاش کرد و پا پس نکشید و وجود همچین کسی در زندگی برای هر فردی می‌تونه دلگرمی باشه و کمتر پیدا میشه تو دنیای واقعی...  
اون برادری بود که از اول جوانی خودشو وقف کسی کرده بود که دوسش داشت
_ اما دردناک‌ترین بخش کتاب ؟ از نظر من اون لحظه‌ای بود قلب هاروتو با دیدن کلاه صورتی بافتنی شکسته و تکه تکه شد ...
_ و یه چیز دیگه...  یه چیزی بود تو داستان هاروتو و میساکی که منو یاد اَش و ایجی مینداخت:)))))
دلیلشو نمیگم چون برای هر دو اسپویل محسوب میشه اما بعد خوندن کتاب اگه انیمه بنانافیش رو دیده باشید یاد چیزی که تو ذهن منه میوفتین :) 
اگر ندیدین هم این لطف رو به خودتون کنید و درد رو با این انیمه تجربه کنید 🙃
_ خیلی خوشحالم بابت خوندن این کتاب واقعا قلم زیبایی داشت نویسنده و اگه بتونم حتما کتاب‌های دیگه هم ازش میخونم 
_ از این کتاب یه فیلم هم ساخته شده که به زودی قراره ببینمش 
اگر خوب بود بعد دیدنش یادداشت رو ادیت میکنم و از فیلم هم میگم و شاید دیدن فیلم رو بعد خوندن کتاب توصیه کردم؟