{وقتی سیر به دنیا میاین، قبل از اینکه فریاد بزنید دهن‌تون رو پر خوراکی می‌کنن، پیش از اینکه درخواست کنید بوسه می‌گیرید، قبل از اینکه پول درآرید خرج می‌کنید، اینا آدم رو خیلی اهل مبارزه بار نمی‌آره.}

خوبیِ از اشمیت خواندن، این است که می‌دانی در انتها ناامید نخواهی شد.‌ این نمایشنامه هم همین بود. اشمیت، دنیا را پوچ نمی‌بیند، معناگرا است و برایش می‌نویسد.
دیالوگ‌ها فوق العاده بود و دلچسب. و چقدر همه‌چیز به اندازه بود. هرچقدر رمان کتابخانهٔ نیمه‌شب، پرگو، کش‌دار و آبکی بود، این نمایشنامه درست و به‌قاعده بود. به‌جای کتاب‌خانه نیمه‌شب، مهمانسرای دو دنیا بخوانید!