یه کتاب شیرین و بامزه با تصویرسازی های جذاب و البته چندش 🥴
داستان یه گربه که هروقت اوضاع به نفعش نیست، میتونه خیلی، خیلی، خیلی بدجنس بشه 😂
اولش ترسیدم بدجنسی های گربه برای دخترم الگو بشه. ولی نشد. فقط خیلی خیلی با هم خندیدیم.
بچه ها میتونن از سه سالگی باهاش ارتباط بگیرن و کیف کنن از خوندنش. به نظرم تا کلاس اول و دوم هم میتونن ازش لذت ببرن
        

          یه روانشناس اگه این کتابو بخونه کپ میکنه. قصه ی یه پسر نفهم که پدر و پریزاد و معلم و پلیس و جیرجیرک و .. اونو سرزنش میکنن که آدم شو. ولی درییییغ. کم کم خود پسرکوچولو هم شروع میکنه به سرزنش خودش تا جایی که کفر خواننده درمیاد که بابا بیخیال حالا اونقدام بد نیستی!! همون نسخه ی کوچولو شده ش که تو بچگی خونده بودم، رو ترجیح میدم. ولی نقاشی های کتابو دوس داشتم
        

          داستان یکدست نیست. خوب شروع میشه. خوب هم پیش میره. گرچه میشد عالی هم باشه. روابط علی و معلولی در داستان رعایت نشده. اونجایی که نورا یکی یکی موقعیت های زندگیشو از دست میده و رهاشون میکنه، مشخص نیست که چرا این کارو میکنه. حتی اگر آدم دمدمی هم هست، نویسنده باید با من درمیون میذاشت.
داستان نسبتا خوب پیش میره تا اونجایی که داره زندگی های مختلفو تجربه میکنه. داستان افت میکنه. خیلی زیاد. نویسنده فقط حرف میزنه و همینجاس که احتمالا خیلیا داستان رو رها میکنن. از تجربه ی زندگی آخر به بعد، داستان دوباره به اوج برمیگرده. دوباره جون میگیره. و خوبه که همینطوری هم تموم میشه.
        

          { و عشق چارهٔ همه‌چیز است به شرطی که شعله‌های آن روشن بماند. }

هشت داستان درجه‌یک. واقعا لذت بردم.
همه‌چیز درست و به‌قاعده. یک جملهٔ اضافی در داستان‌ها وجود ندارد. خلق شخصیت‌های منحصربفرد، گره‌آفرینی‌های هوشمندانه، روایت زندگی انسان امروز، تلخ و شیرین توأمانِ زندگی که در بستری فوق‌العاده کاشته شده‌اند. چه اسم‌های درجه‌یکی و چه پایان‌بندی‌هایی.
خانم منوچهری واقعا دست‌مریزاد دارند.
        

          راستش دوست نداشتم برای این کتاب یادداشت بنویسم. چون در تمام مدت خوندنش و همین حالا هم حس و حال خوبی ندارم.
خیلی وقته که بهخوان دیگه اون حس خوب گذشته رو به من نمیده. شاید اگر باشگاه هایی که دارم و دوستانی که چشم انتظار همخوانی آثار بزرگ ایران و جهان هستند و رشد و ارتقای کیفیت خوندن شون آرزوی منه ، نبود ، همین روزها از بهخوان برای همیشه خداحافظی میکردم .
الطاف همین دوستان بود که باعث شد این یادداشت رو بنویسم. 
وسط خوندن این کتاب ، یکی دو تا اتفاق بد افتاد که اصلا حس و حال نوشتن یادداشت و تمرکزم روی کتاب رو گرفت اما به هر بدبختی ای بود تونستم تمومش کنم. شاید این یادداشت تبدیل به بدترین یادداشت بهخوانی من بشه.

حدود ۶ سال پیش با مک دونا آشنا شدم و همه کارهاش رو خوندم. آدمی که ذهن مریضی داره و داستان هاش اینقدر عجیب و غریب و دارک و خونبارن که آدم گاهی حس میکنه نکنه نویسنده اینا رو تجربه کرده؟ 
نکته جالب دیگه اینه که مک دونا ، نمایشنامه هاش در یک جهانی رخ میده که به هم ربط دارن و انگار موازی در جریانه...
مثلا در ملکه زیبایی لی نین از زبان یکی از کاراکتر ها داستانی رو می‌شنویم که در حال رخ دادنه و اون داستان موضوع یکی دیگه از نمایشنامه های مک دوناست...
یا موضوع زمانی جالب تر میشه که در این نمایشنامه کاراکتر میچل درباره موضوعی حرف میزنه که ۷ سال بعد مک دونا اون داستان رو در نمایشنامه " یک ماجرای خیلی خیلی خیلی ساده " مطرح میکنه . 
نمایش پر از جنون و خونه... چیزی که تقریبا تبدیل به امضای مک دونا شده ... 
نویسنده ای دستگیر شده ، نه به خاطر نوشته هاش بلکه به خاطر نتایجی که این نوشته ها توسط خود نویسنده و برادر کند ذهنش به بار آورده...
داستان از همون ثانیه اول گره رو ایجاد میکنه و لحظه به لحظه شما رو مشتاق تر میکنه که بدونید قراره چی بشه و یا اصلا جه اتفاقی در حال رخ دادنه...
قدم به قدم شنا سوپرایز میشید و در عین حال ، سوال های بیشتری براتون مطرح میشه. 
نمایشنامه فوق العاده خوب و روون و جذاب نوشته شده و نمیشه راحت اون رو کنار گذاشت. 
پیچش داستانی ، ترجمه خوب، تعلیق و شوک های به موقع ، پایان جذاب و... باعث میشه که اگر بخوایم کمتر از ۵ ستاره بهش بدیم ، دستمون کمی بلرزه. 
به هرحال به لطف باشگاه هامارتیا ، اثر دوباره خوانی شد ... اما خاطره خوبی به شخصه برای من به جا نذاشت. 

احتمالا کمی در بهخوان کمرنگ تر بشم و فعالیتم محدود به ثبت گزارش پیشرفت ها و کتاب ها و لایک فعالیت های باشگاه ها بشه. 
اما در گروه ها در خدمت دوستان هم باشگاهی تا جایی که بتونم هستم ...

ببخشید اگر حق مطلب درباره کتاب خوب ادا نشد.

ارادت مند همه شما عزیزان 🌺🌺🌺💥🔥