یادداشت بای.

        تموم شد. ارزش خوندن رو داشت. مهم ترین چیزی که نشون میداد، اثری بود که "خاکی و بی شیله پیله بودن" جبهه رو نفس آدم‌میذاشت... بقول الیاس، جبهه خیلی برکت داشت، نه تنها خودشو تغییر داده بود بلکه مادر دل تنگ و دل نگران رو هم به شیرزنی که دیگه از دلتنگی بی قراری نمیکنه تبدیل میکرد...

توی نقد و بررسی کتاب خونده بودم که این کتاب محوریتش شهید غلامحسین رکن آبادی بوده. اگه بخوام با این دیدگاه بهش نگاه کنم، دلم میخواست اثر وجود این شهید رو توی داستان بیشتر ببینم، مخصوصا در انتهاش.(البته ممکنه بخاطر محدودیت روایتهای موجود، یا به دلیل اینکه داستان تخیلیله و خطر تصرف تو شخصیت واقعی شهید هست بوده باشه)
فقط میگم دلم میخواست بیشتر باشه.
ولی اینکه فهمیدم چندتا مقنی که نظامی هم نبودن اینقدر تو سرنوشت یک عملیات نقش داشتن، برام خیلی ارزشمنده. میشه بهش گفت کار چریکی شاید، نمیدونم.

به طور کلی، دوسش داشتم. صاف بود و ساده و "خاکی".