یادداشت فاطمه معروفی

بنظرم حبس ابد خیلی عذاب اورتر از اعدامه و از یه جنبه‌هایی هم بهتره، اعدام یک لحظه‌اس و تموم میشه ولی کسی که حبس ابد میگیره هم جزای کارش رو با بهای بیشتری میده، اینکه میبینه هر روز عمرش داره میره و کاری نمیتونه بکنه و هم اعدام نشده! خیلی راحت میشه به عنوان نیروی کار استفاده کرد از زندانیان توی خیلی از موارد و از لحاظ اقتصادی هم بیشتر ب نفع یک کشوره تا گرفتن جون اون ادم، خدایی حبس ابد بهتر از گرفتن جون یه ادم نیست؟ 

(وَالْارْضَ وَضَعَها لِلْانام‏ [1] زمین را برای همه مردم قرار داد). ولی اساس حرف تو این است که اصلًا پیدایش زمین به علت یک تصادف بود، پیدایش حیات در روی زمین هم به علت یک تصادف دیگر بود، انسان هم در اثر یک تنازع بقای خونین به وجود آمد؛ در اثر جنگهای بی‌رحمانه‌‏ای که نسلهای حیوانات با یکدیگر کردند، یکی از نسلها شده انسان. یکدیگر راخورده‌اند و به حقوق یکدیگر تجاوز کرده‌اند، مثل میلیونها کرمی که در یک حوض بوده‌اند، کرمهای بزرگتر کوچکترها را خورده‌اند؛ خوردند و خوردند تا آخر یک کرم بزرگ باقی ماند. آن وقت انسانی که طبق فلسفه تو این ‏جور در روی زمین به وجود آمده، به اینجا که رسیده یکمرتبه صاحب حق شد؟ از کجا صاحب حق شد؟ اصلًا حق بشریت دیگر معنی ندارد.
اما اگر حق معنی دارد- که واقعاً هم معنی دارد- این بر اساس اصل علت غایی است یعنی این رابطه که «این اشیاء برای انسان آفریده شده است». پس انسان هم برای یک حقیقت عالی‌تر و متعالی‏‌تر آفریده شده است. 

وقتی که انسان برای یک حقیقت عالی‌تر و متعالی‏‌تر آفریده شده است، آن حقیقت از انسان مقدس‌تر است.
انسان قداست خودش را به اعتبار انسانیت کسب می‌کند. ما همیشه این حرف را گفته‌ایم؛ وقتی که شما می‌گویید انسان شرافت دارد، می‌گوییم کدام انسان؟ انسان زیست‌‏شناسی؟ از نظر زیست‏‌شناسی که جانی‌‏ترین انسانها با شریف‏‌ترین انسانها فرق نمی‌کند. مثال از مسلمان‌ها نمی‌آوریم. از نظر زیست‏‌شناسی موسی چومبه با لومومبا هیچ فرق نمی‌کند، هیچ شرافتی آقای لومومبا بر آقای موسی چومبه ندارد، یعنی نمی‌شود گفت [چون] مثلًا گروه خون این از گروه خون او بهتر است یا شکل این از شکل او زیباتر است [این بر او شرافت دارد.] این که ملاکش نیست؛ ملاک مسائل دیگری است که شما آنها را «معیارهای انسانیت» می‌‏نامید. پس انسانیت‏ مافوق انسان است، یعنی هر انسانی انسان بالقوه است، و انسان بالفعل آن است که آن ارزشهای انسانی در او رشد و کمال پیدا کرده است. پس هدفْ آن ارزشهای متعالی انسانی است. این است که انسان فدای ایمان می‌شود، فدای اخلاق می‌شود و فدای ارزشهای انسانی می‌شود.
@S_naziri78 

بنابراین در زمینه امر خدا و اراده خدا- که امر خدا و اراده خدا همچیزی جز سعادت بشریت نیست- دیگر حقی در مقابل آن پیدا نمی‌شود که کسی بگوید من به دلیل اینکه فقط یک انسان زیست‏‌شناسی هستم و یک سر و دو گوش دارم حقی دارم و این حق من به هیچ وسیله‌ای قابل سلب نیست. خیر، چنین چیزی نیست، حق مال تو نیست، مال انسانیت است. تو تا در مسیر انسانیت باشی ذی‌حق هستی، از این مسیر که خارج شدی حقی به هیچ چیز نداری حتی به جان خودت. این است که قرآن می‌گوید: «ما افاءَ اللهُ عَلی‏ رَسولِهِ‏» آنچه را که خدا برگرداند؛ یعنی بی‏‌جهت پیش اینها بود. اصلًا مالکیت برایشان قائل نیست، با کمال صراحت.
@S_naziri78