برای ما تغییر دادن سطح زمین و پیوستن قاره ها از راه دریا و خشکی و هوا به هم به طور نامحسوس و تبدیل ذغال و آهن به میلیون ها تجمل و تفنن خیلی آسانتر است از ریشه کن کردن غرایز طمع و کینه و بی رحمی که در طی نسل ها جنگ و جدال و فقر، در به در کننده ی ذاتی ما شده است

بیایید دورنمای خوشایندی تصور کنیم فرض کنیم دانشگاه های ما که هسته آمریکای نجات یافته در آنها است بر دانشکده های خود دانشکدۀ دیگری به نام دانشکده مدیریت سیاسی بیفزایند این دانشکده بیشتر به عمل و تمرین و تفاصیل واقعی بپردازد نه به نظریات مدرسه ای نباشد که در تاریخ سیاسی یا در «فلسفۀ دولت» بحث کند یا بپردازد به اینکه سلطنت بهتر است یا حکومت اشرافی یا دموکراسی یا سوسیالیسم یا روش مالیات واحد یا آنارشیسم بلکه مدرسه ای باشد که با دانشجویان خود به میدان عملی اداره شهر برود مدرسه ای که به مسائل شهر مانند سیاست بازان خیابانی یا اعضای وفادار حزب جمهوریخواه و دموکرات نگاه نکند بلکه مانند یک دانشمند یا کارگردانی که کار و مهارتش اداره و حکومت را مثل فن و هنر بسازد. اگر دقت و درستکاری چنین مدرسه ای مانند یک مدرسه طبی خوب باشد فقط نظر مردمی را جلب خواهد کرد که جدی و دارای دماغ علمی باشند و اما آقایانی را که امروز از راه خود فروشی و نطق های پرآب و تاب به قدرت می رسند وحشت زده خواهد کرد در آغاز برای چنین درسی عده کمی داوطلب خواهند شد زیرا ضمانتی برای رسیدن به یک مقام سیاسی نخواهد بود مگر آنکه خود را به درستی آماده کرده باشند. ولی انتشار طرح ادارۀ شهری مدخل و سرآغاز را خواهد آورد و این مدارس مانند مدارس طبی پیشرفت خواهند کرد و کسانی که در اداره امور شهر توفیق یافته اند دعوت خواهند شد تا بر هیئت آموزشی ریاست کنند.

نجات ادیان هم مانند نجات اقوام در پیروزی در میدان جنگ نیست بلکه در شمار کودکانی است که می تواند پرورش دهد

ولتر سلطنت را بر دموکراسی ترجیح میداد به دلیل آنکه در سلطنت برای حکومت فقط احتیاج به تربیت یک نفر هست که همان پادشاه باشد اما در دموکراسی باید میلیون ها نفر را تربیت کرد. ولی پیش از آنکه بتوانیم ده درصد مردم را تربیت کنیم گورکنان آنها را زیر خاک میکنند

در نظریه ی دموکراسی فرض بر این بوده است که انسان حیوان ناطق عاقل و متفکر است؛ و شکی نیست که این جمله را در یکی از کتب منطق خوانده بوده اند. ولی انسان حیوان عاطفی است و فقط گهگاهی ناطق عاقل و متفکر است و برای رضایت دل خود از راه عواطف و احساسات گول می خورد. ممکن است ادعای لینکلن صحیح باشد که " نمیتوانید همه مردم را برای همیشه گول بزنید" ولی شما برای حکومت بر مملکت وسیعی میتوانید عده کافی از مردم را گول بزنید. تخمین میزنند که بر عده ابلهان سیارهٔ ما در هر دقیقه دویست نفر اضافه می شود که فال بدی برای دموکراسی است.