یادداشت عطیه عیاردولابی

        خون دلی که لعل شد کتاب بدیه.
شاید این خط اول یادداشتم برای خیلی‌ها زننده و حتی توهین‌آمیز باشه. اما من روی این نظرم مصرّم. دلیلم اینه که ادبیات اون اصلا در سطح و حد کسی  نیست که می‌دونیم برای خودش یه ادیب باسواد و مسلط به چند زبانه. 
آیت‌الله خامنه‌ای خاطرات مبارزاتشون برای انقلاب رو با قلم خودشون و البته به زبان عربی برای مخاطب غیرایرانی نوشتن. این کتاب به فارسی ترجمه شده و شاید ایراد از همین جا شروع شده. این که خیلی از این خاطرات برای مخاطب ایرانی کم و ناقصه. لحن و کلام و واژگان هم ابدا اون‌چیزی نیست که از خطیب توانمندی چون ایشون انتظار داریم. انگار یه پیرمرد کم‌سواد نوشته.

چند نکته مثبت این کتاب رو هم در ادامه میگم:  
خاطراتی که با شرح نفس یه مبارز نستوه همراه شده جذابه و حتی میشه از اونها الگو گرفت برای اینکه آدم تو خاطره‌نویسی به چه چیزهایی اشاره کنه.

تصاویر و نقاشی‌های بین فصول هم خیلی قشنگ و حرفه‌ای بود و خواننده بیشتر همراه خاطرات میشه.