یادداشت فاطمه مرادی🌻

        کتابو که باز می‌کنم [ وایستا اشتباه نکن من عمو رولی نیستم] غرق میشم توی شهر محسن‌اینا.
همونجوری که غرق یه ماکارونی خوشمزه مامان‌پز میشم.
رشته‌های ماکارونی مخلوط شده با سس فلفلی تند که میاد زیردندون و روی زبونم من پرواز میکنم به فراسوی آسمون و روند شیرین داستان و با طعمای در حال انفجار میچشم.
کم‌کم پیاز، سویا و فلفل دلمه‌‌ش میاد زیردندونم کم کم ابعاد جالب کتاب مثل شخصیت‌سازیای شیرینش و فضا سازی قشنگش  و طنز ماهرانه و ملموسش هم توی ذهنم جا میگیره.
در حقیقت همون‌طور که ماکارونی برای من عاملی برای لذت و پرت شدن به گذشته‌ها و خاطرات کودکیه، ابنبات هل‌دارهم مثل ماکارونی بود برام.
لذت بردم ازش و در کف آبنباتای هل دار بابای محسن موندم🥹✨