یادداشت فرشته سجادی فر

        بسم الله الرحمن الرحیم

آخرین جلد از مجموعه چهار جلدی سفرنامه های مصور گی دولیل ، که به لطف دوست عزیزم به دستم رسید، چون به من اگر می بود حالا حالا نمی خریدمش. پس با تشکر از نازنین که این سفرنامه رو بهم هدیه داد.

گی دولیل همراه همسرش که یک پزشک بدون مرزه به فلسطین سفر میکنن و یه مدت یکسال در اراضی اشغالی زندگی میکنن. دولیل آدم پیچیده ای نیست و تقریبا یه مرد معمولی با ویژگیهای خوب و مورد پسنده.( حالا بحث ما اصلا خود دولیل نیست ولی اینا به شدت به چشمم اومدن)
دولیل در طی یکسال اقامتش در اراضی اشغالی تا جای که براش مقدور بود گشت و گذار میکنه و با آدمای متفاوتی دم خور میشه و کلی چیز یاد میگیره. طبیعتا دولیل فلسطین رو به این شکلی که ما می شناسیم نمیشناسه و از لفظ کشور اسرائیل استفاده میکنه، منتهی به این معنی نیست که موافق شونه. 
در جای جای کتاب از گیت های بازرسی و اتفاقاتی که اونجا براش افتاد شکایت میکنه، زبان طنز ملایم اما قوی دولیل باعث میشه این اتفاقات به نظر خنده دار بیان اما در واقعیت همه میدونیم چقدر دردناک ان. در جای از کتاب یک روانپزشک برای خشونت صهیونیم ها دلیل میاره ( همون ریشه در کودکی داره و این صحبت ها) دولیل هم خیلی ساده جواب میده که اگر قرار بود هر کسی که رنج کشید خودش رو محق بدونه برای رنجوندن دیگران، دیگه سنگ رو سنگ بند نمیشه .
تمرکز کتاب بر روی حوادث فلسطین نیست، ( یعنی خیلی نیست) بیشتر به تاریخچه قوم های عرب ( مسمان -مسیحی) و یهودیان و فرقه های مختلف شون می پردازه و همزیستی اونها باهم رو مورد مطالعه قرار میده.

پ ن!:کتاب ترجمه روان و چاپ خوبی داشت که از این نظر نمیشه ایرادی گرفت.( تازه پاورقیاشم خوب بودن)
پ ن2:برای کسانی که میخوان با یه کتاب ساده مطالعه راجع به فلسطین رو شروع کنن کاملا کتاب مناسبیه. به دور از اصطلاحات و تاریخچه های پیچیده و سنگین میتونن با نویسنده پیش برن و کلی مطالب جدید یاد بگیرن.
پ ن3: اگر نوجوون علاقه مند به مسئله فلسطین دارید این کتاب رو بهش هدیه بدید، سبک و قابل هضمه
پ ن4: در طول کتاب از اظهار نظرات تند خبری نیست به جاش شکایات کاملا معقولانه به چشم میخوره که کسی هم بهشون ایرادی وارد نمی کنه( از این نظر میگم که خیلیا میگن برخورد ما با مسئله فلسطین از سر احساساته نه منطق)
پ ن5: اول یادداشت راجع ویژگی های پسندیده دولیل حرف زدم و حالا میخوام دلیلش رو بگم. برام خیلی جالب بود که یک سال تمام کار و زندگیش رو ول کرد و همراه همسرش به فلسطین اومد. نگهداری از بچه ها وقتی زنش خونه نبود رو بدون غر زدن قبول کرد و حتی برای آخر هفته هاشون دنبال جاهای جدید می گشت تا حوصله خانواده اش سر نره. معمولا من برعکس این امر رو دیدم( خانم های که برای اهداف مردان خانواده دنبال شون راه میوفتن) و این به شدت برام جذاب بود.
پ ن6: وقایع کتاب برای سال 2010 میلادیه و طبعا با شرایط الان خیلی فرق داره .


پ ن اخر: این یادداشت اون چیزی نبود که میخواستم ؛ حالا شاید چون خیلی وقته چیزی ننوشتم ولی بدونید و آگاه باشید که خیلی کتاب خوبیست و شماهاهم بچه های خوبی باشید و بخونیدش.
وسلام نامه تمام.