یادداشت غزلِ فرار کرده از دفترِ حافظ✨.

        قلم جی.کی رولینگ من رو به "خونه" برمیگردونه 
قلم دارن شان بخشی از "خودم" رو داره..
ولی قلم ریک ریوردان..
حس "خونه‌ی‌من" رو داره✨️
درست مثل حسی که دورگه ها نسبت به کایرون و کمپ دورگه ها دارن..
زمانی که توی فصل های آخر این کتاب پرسی جکسون دوباره با ریپا‌تد و خانوم لیری برگشت و داد زد و گفت 
"هی نکبت برنزی"
خوشحالی که بهم دست داد خوشحالی مخصوص خود این شخصیت بود
خوش‌جُلبکی🥲

پ.ن::درکم‌کنید از شدت هیجان مغزم خاموش شده جملات نامفهوم میگم😭😂