یادداشت صَعوِه
1402/8/12
3.7
14
از یک نمی دونم به نتیجه ای نمی رسیم!
چه نمره ای می شه داد به این کتاب؟
شخصا خودم نبوغ و هوش بی نظیر شکسپیر رو در غزلواره هاش می بینم و شاید به اون شکسپیر حق شکسپیر بودن می دم(اگر متوجه نشدین چی گفتم چیز خاصی رو از دست ندادین:)))
برای زمان الیزابت اول که حدود قرن ۱۶ می شه؛ شاید این نمایشنامه متفاوت و بسیار عاشقانه بوده باشه؛ ولی ما ایرانی ها که فرهنگمون پر از زیباترین و دردناک ترین عاشقانه هاست این جور عاشقانه ها شاید برامون مثل یه سیگار سبک باشه:)
در هر حال؛ من نمایشنامه خوان قهاری نیستم و شاید اشتباه کنم؛ اما قطع به یقین می دونم که هیچ عاشقانه ای شاید در جهان به پای عاشقانه های ما ایرانی ها نمی رسه.
(0/1000)
نظرات
1402/8/14
والا اون مقداری که من از این عاشقانه‌های قدیمی بلدم اصلا باب میلم نیستن 😅 همیشه با داستان‌های خسرو شیرین و شیرین و فرهاد و لیلی و مجنون و رستم و تهمینه مشکل داشتم 😄 @z.ebad.s
0
1402/9/14
خیلی سخته😄 ولی راستش الان که فکرشو می کنم؛ می بینم زبان ما خودش عشق پروره. یعنی در عبارات ساده روزمره مون هم حس عشق رگه رگه وجود داره. برای همین کمال گرایی عاشقی داریم بعضیامون(نمونه عینیش خودم) و واقعا با چیزی مثل رومئو و ژولیت رفع نمی شه به هیچ وجه. من خودم توی ادبیات عشق لیلی و مجنون رو شبیه به این می بینم و همین سطح بالای احساسات توی لیلی و مجنون رومئو و ژولیت رو برام کمرنگ می کنه تو عشق ورزی. ولی تو دنیای واقعی عشق مولانا و شمس خودش یه عاشقانه ایرانی واقعیه:)
1
1402/8/14
0