یادداشت Arash
3 روز پیش
امروز مامان مُرد. شاید هم دیروز. نمی دانم.
یکی از سه گانه های پوچی کامو
مورسو مردی که چیزی برای از دست دادن نداره
همه چیز براش بی معنی و سریع ازش می گذره ولی وقتی که چیزی توجه اش جلب میکنه حرکت مرد کند ترمیشه.
انگار دارم گزارشی از زندگی نامه مورسو میخونم
جملات کوتاه و حالت گزارشی داره. جملات فاقد احساسات هستند که با روحیه بی تفاوتی مورسو همخوانی دارد.
شاید در ادامه کمی از داستان اسپویل بشه :)
مورسو انسانی است که در جهان بی معنا زندگی می کند و میخواهد این پوچی بپذیرد و با آن سازگار شود در حالی که جامعه این سازگاری «بی احساس» می داند.
مورسو واقعیت های مثل زندگی و مرگ پذیرفته که در این همه چیز پوچ است و نیاز نمی بینه که برای مرگ کسی احساساتی خرج کند.
به زبون دیگه با جامعه روبه رو هستیم که بی اعتنایی به هنجار های اجتماعی را «غیر انسانی» می داند.
جامعه ای که در آن دستگاه قضایی به جای رسیدگی به جرمی که مرتکب شده است. برای پایبند نبودن به هنجارهای اجتماعی و عدم ابراز احساسات حکم صادر می کند.
برسیم به نمادهایی که در داستان حضور پر رنگ و مستمری داشتند
خورشید: در هر جای داستان نماد متفاوتی داشت
-در کل داستان میتونیم بگیم نمادی از بی رحمی دنیا بوده که مورسو همیشه در زیر نور آفتاب داشته شکنجه می شدن
-در صحنه قتل نمادی از اجبار و سرنوشت انسان است به طوری که انسان در جهانی که بر او تسلط دارد، اختیارش از دست میده و قربانی شرایط جهان می شود.
- نمادی از حقیقت به طوری که مورسو در مرگ مادرش با این واقعیت روبه رو میکنه که زندگی و مرگ همه جز پوچی نیستند و معنا ندارند.
سیگار کشیدن در کنار تابوت مادر:
اعتراضی علیه قوانین نانوشته جامعه برای عزاداری است.
اسم کتاب هم بهترین انتخاب چرا که مورسو به دلیل اینکه با جامعه تطابق ندارد از چشم دیگران غریبه و بیگانه است.
میخواستم بیشتر در مورد این کتاب بنویسم ولی هر چی بنویسم نمیتونم آثار کامو تعریف کنم.
(0/1000)
نظرات
3 روز پیش
سلام. چه یادداشت خوبی 🙂. بر عکس من درباره این کتاب نمیتونم یادداشت بنویسم حتی برای بار دوم که خوندمش باز هم نشد. یادداشت اولی هم چیز خوبی از آب در نیومد. اول فکر می کنيم خیلی شخصیت مورسو عجیبه ولی بعدا متوجه میشیم که بفهمی نفهمی آشناست. بله همه ما یک مورسوی درون داریم. اون خود واقعی شو نشون داد ولی ما فیلم بازی می کنیم. مگه نه اینکه تو عزاداری هامون خیلی می خوایم بیش از حد خودمون رو ناراحت نشون بدیم. مخصوصا بین خانوما اگه کسی ضجه نکنه حتما برای از دست دادن عزیزش ناراحت نیس. مورسو شجاعت اینو داشت که خودش باشه.
1
2
3 روز پیش
بزرگترین رنجی که این کتاب داشت گرما و گیجی و سردرگمی شخصیت بود همچنین بی تفاوت بودنش که کارشو به اینجا رسوند ، کامو به خوبی اینهارو به خواننده منتقل کرد
1
1
3 روز پیش
هدف اش همین بوده چرا که از نظر کامو انسان دنبال معنایی در زندگیه و چون به معنایی مطلق نمی رسه پوچی درک می کنه مورسو نماد شخصی هست که این پوچی پذیرفته
0
3 روز پیش
چه تحلیل کامل و جامعی . در جامعه ای که پر از مفاهیم مختلف است ، آدم پوچ گرا و تهی از عواطف از همه جهات تحت فشار قرار می گیره دقیقا مثل شخصیت مورسو که عشق براش تعریفی نداشت، به خدا اعتقادی نداشت و احساس و عواطف براش تعریف نشده بود . در دادگاه هم به خاطر همین موارد خیلی شماتت شد که چرا کارهایی که بر اساس عرف جامعه انسانی است و او به آنها باور و اعتقاد ندارد را ، انجام نداده است .
1
2
Arash
3 روز پیش
1