یادداشت نرگس

        🌱باور بفرمایید که‌ چنین کشتی‌ای در دنیا دومی ندارد: شاید اگر سال‌ها بگردید نمی‌توانید یک ناخدای تنگناهراس، یک سکّاندار کور، یک مأمور بی‌سیم الکن، و یک‌ پزشک که اسمش را نمی‌توان تلفظ کرد پیدا کنید که همه روی یک کشتی بی‌آشپزخانه جمع شده باشند.
داستان حول محور همین کشتی و اتفاقات جالبِ داخلش می‌چرخه، مثلاً بچه‌ای که توی همین کشتی به دنیا اومده، رها شده و حالا یکی از ملوانان سرپرستیشو به عهده می‌گیره.
پر از توصیفات قشنگه🥹 و طنز دلچسبی داره که هر سری یه ماچ به کله‌ی باریکو روانه کردم <(^,^)>.

یه قسمتی یهو میاد از میخ و تابلو صحبت میکنه؛ چی میشه که یه میخ که تا دیروز تابلو رو نگه می‌داشت، امروز تصمیم میگیره بندازتش؟!
یعنی در ستایشش بگم همه مقدمه‌‌چینی‌های مربوط و نامر‌بوط، باهم، در مقابلش هیچ🤌🏻

انقدری غرق شدم تو کتاب و لذت بردم ازش که لایق ۵ستاره می‌دونمش. و مرسی از به‌خوان بابت چالشش، چون اگر این چالش نبود معلوم نبود که کِی مسیرم میفتاد سمتش ◄.►.
✨خلاصه کتاب کوتاهیه که به صورت تک‌گویی هست. با تیکه‌های طنزش حتماا لبخند به لبتون میاد، کوتاهم که هست کلا ۷۶ص. این آخرین تلاش من بود برای وادارکردن شما به خوندنش🤣✾◕ ‿ ◕✾


⚠️❌احتمال لو رفتن داستان و فیلم:
این قسمت رو بعد از دیدن فیلم به یادداشتم اضافه کردم
کتاب تنها چیزی که‌ کم داشت موسیقی بینظیر این فیلم بود.
حتما فیلمش رو هم ببینین، پیانو زدن نووه‌چنتو به اندازه‌ی توصیفات کتاب، قشنگ اجرا شده؛ و دوئلش با اون مخترعه جز، واقعااا بی‌نظیر بود.

نکته‌ای که با دیدن فیلم برام پراهمیت‌تر شد، نحوه‌ی رفتار دنی به عنوان والد بود. بین همه‌ی کارگران تنها کسی بود که سواد داشت، اما سوادش به اون بلوغ نرسیده بود که بتونه نووه چنتو رو به سمت زندگی بهتر از زندگی خودش سوق بده!

درسته که اگر ساده و تنها نبود، شاید این نبوغش در پیانو کشف نمیشد یا انقدر به عمق زندگی دست پیدا نمی‌کرد! اما زندگی رو لایق ادامه دادن نمیدونست (بچه‌ای ناخواسته که زندگی رو نمی‌خواست). قبل از تونی هیچ رفیق و هم‌صحبتی نداشت و خیلی تنها بود!
اگر از روز اول با دنی، از کشتی خارج میشد، قطعاً زندگی متفاوتی داشت. اما آیا اون زندگی بهتر هم بود؟ یا راضی‌تر بود؟ 🤷🏻‍♀️
اما در کل احتمال اینکه اینچنین راه و تربیتی به اینجا ختم بشه خیلی کمه🥲
و سؤالی که هیچ‌وقت پاسخ داده نمیشه: اسم نووه‌چنتو همونی شد که روی جعبه‌اش نوشته بودن و تا حدودی معروف هم شد، ولی والد اصلیش هیچ‌وقت دنبالش نیومد؟ ما انسان‌ها گاهی چقدر مسؤلیت‌ناپذیریم :(

و نکته‌ی آخر اینکه یادم‌ نمیاد از عاشق شدن نووه چنتو  یا ضبط کردن صدای پیانو زدنش چیزی خونده باشم تو کتاب:)
و با پرش زمانی فیلم، تقریبا انتهای داستان لو میره که🥲