یادداشت امیرحسین سکندرپور

        نوبت من
نگاهی اجمالی که به دیگر یادداشت‌ها داشتم راجع به کریووف بود و همه ما متفق قولیم که بازیکنی بزرگ و مربی بزرگتری بود. راجع به کتاب باید بگم که ۳ فصل اولش به قدری  برای من آزاردهنده بود که می‌خواستم بیخیال خواندنش بشم ولی علاقه به فوتبال، من را نگه داشت. شاهد یک خاطره گویی شلخته هستیم و بستر داستانی شکل نمی‌گیرد و اذیت می‌کند. وقتی خاطرات داخل مستطیل سبز را می‌گفت و چون من خاطراتی مشترکی نداشتم و توصیف یک بازی فوتبال با کلمات و فقط کلمات بود؛ باعث شد نتوانم ارتباط بگیرم ولی وقتی صحبت از بیرون مستطیل سبز بود؛ رفته رفته کار بهتر شد و کمی توانستم با کتاب همراه بشوم.
متاسفانه لذتبخش نبود و فقط خواندم که تمام شود.