یادداشت سید مرتضی امیری

از لحاظ فرمی مهدی یزدانی‌خرم قدم تازه‌ای برداشته و سبک خودش که در "من منچستر یونایتد را دوست دارم" ناپخته بود حالا در خون خورده به استحکام رسونده. داستان پیرنگ خوبی داره. خون که مهم‌ترین دغدغه یزدانی خرم هست و درواقع دال‌مرکزی کتاب به حساب میاد تبدیل به به دغدغه مخاطب میشه. دیالوگ‌ها پخته و قوی‌اند. شخصیت پردازی هم به خوبی انجام شده. با اکثر کاراکتر ها همذات پنداری کردم و در نهایت با مرگ طاهر فرو ریختم. و در نهایت از خوندنش لذت بردم که فکر میکنم مهم‌ترین دلیل باشه برای اینکه کتاب خوبی می‌دونمش. 

دقیقا نکته همین است. رمان انسجام ندارد. پر از  خرده قصه های رها شده است. 

فکر نکنم به قدم تازه اشاره کرده باشم. اما اگر منظور سبک جدید یزدانی خرم هست باید بگم شجاعت این رو داشته که از فرم و چهارچوب امروز ادبیات فراتر بره و رسم‌الخط خودش رو داشته باشه دقیقا مثل رضا امیرخانی و از مسائلی حرف بزنه که خیلی نویسنده‌ها به سمتش حرکت نمیکنن. خودش هم نگاه تازه‌ای به تاریخ و اسلام داشته. 

پیام‌تون زیر نظر آقای بهروزنژاد رو دوباره بخونید متوجه می‌شید که اشاره کردید 
از امیرخانی اطلاعی ندارم چون به جز یک کتاب از او چیزی نخواندم. 
اما یزدانی خرم. راستش این صرفا نوع نگاه جدیدی می‌تواند باشد که در پردازش دچار شکستی بزرگ شده و سر و صدای دنیای تبلیغاتی امروز او را چنین پرآوازه کرده و الا نویسنده‌ای است متوسط(و چه بسا ضعیف) 
از جهت ادبیات و سبک نوشتار و هر مبحث فنی‌ای، یزدانی خرم نه تنها ابداعی انجام نداده، بلکه ناتوان بوده که از گذشتگان خودش پیروی کند(چنان که خودش ادعا دارد از آقای گلشیری و ابراهیم گلستان و دیگر نویسندگان فرم‌گرا در مسئله فرم داستان پیروی کرده. برای شنیدن ادعایشان ارجاعتان می‌دهم به مصاحبه ایشان در پادکست باشگاه کتاب‌خوانی جمله) 

دنیای بازاریِ تبلیغات کتاب‌هایی را به نام کتاب خوب به ما غالب که حتی ارزش خوانده شدن ندارند. 
امروز همه کتاب مردی به نام اوه را می‌خوانند و به به و چه چه می‌کنند ولی هیچ کدام نام جان چیور و کتاب‌هایش را نشنیده‌اند. همه کتاب پاییز فصل آخر سال است از نسیم مرعشی را شاهکار می‌دانند در حالی که به هرس او هیچ اشاره‌ای نمی‌کنند. شرلوک هولمز و پوآرو را بهترین داستان‌های کارآگاهی می‌دانند بدون آنکه از دشیل همت یا پاتریشیا های‌_اسمیت خوانده باشند. امروز هیچ‌کس نام صمد طاهری را با تمام فابلیت‌هایش نشنیده‌. خدا ما را از دست تبلیغات بازار کتاب رها کند. 

بله یزدانی‌خرم نویسنده بی نظیری نیست. حتی در حال حاضر ایران هم نویسنده متوسطیه. من از کتاب منچستر یونایتد را دوست دارم متنفرم و به شدت کتاب ضعیفی میدونمش. اینکه یزدانی خرم بلاگر کتاب هست رو کسی انکار نمیکنه ولی خون‌خورده اثر خوب و ارزشمندیه. گلستان الگوی یزدانی‌خرم بود ولی خیلی متفاوتند این دو نفر باهم. یزدانی‌خرم مخاطب شناسی خوبی داره و آدم باهوشیه. خون‌خورده از لحاظ قصه‌پردازی واقعا اررش خونده شدن داره 

از جهت سوژه اگر مقصودتان است، سوژه سرخ سفید بهتر است به مراتب ولی همان کتاب آقای یزدانی خرم در قیاس با این کتاب کم‌تر نام و نشان دارد. این هم از تبعات دنیای بازاری کتاب است. حتی من منچستریونایتد هم سوژه‌اش بدیع‌تر و بهتر است از خون‌خورده. اما از جهت پردازش سوژه، هیچ کدام از کتاب‌هایش آنقدر قوی نیستند که بشود به آن‌ها گفت خوب و با ارزش 

منچستر یونایتد اصلا قابل قیاس با خون‌خورده نیست. خون‌خورده پخته‌ست روایتش قوی‌تره، تعلیق بالاتری داره. منچستریونایتد اصلا داستان خطی‌ای رو دنبال نمیکنه و قابل قیاس نیستن باهم. 

فدای محبتت
مگه نویسنده‌ها اینجا سر و کله‌شون پیدا نمیشه؟ :) 

چرا اتفاقا اینجا که زیادن ولی مثل جواب نمیدن. این بده  :) من میتونم به میزان زیادی باهاشون حرف بزنم ولی خب وقتی جواب نمیدن نمیشه 

خب من هستم اینجا. گاه به گاهی یعنی میام. فضاش رو دوست دارم. هر حرفی بود در خدمتم  :)))