یادداشت سعید بیگی

        نثر کتاب بسیار جالب، فوق العاده و لذت‌بخش است و من نخستین بار است که با نثر آبتین گلکار آشنا می‌شوم.

در این کتاب با چهار تراژدی کوتاه با نام‌های زیر روبروییم:

ـ شوالیۀ آزمند : داستان یک شوالیۀ جوان که کلاهخودش در نبرد با شوالیۀ دیگری سوراخ شده و دیگر به کار نمی‌آید؛ اما پول خرید یا تعمیر آن را هم ندارد... 

ـ موتسارت و سالی‌یِری : سالی‌یِری که آهنگساز و دوست موتسارت است به او حسادت می‌کند و در دیداری او را به ناهار دعوت می‌کند... 

ـ مهمان سنگی : دون ژوان پس از کشتن دون آلوارِ فرماندار، به دستور پادشاه به شهری دور تبعید می‌شود؛ اما چندی بعد شبانه با چهره‌ای مبدل، به همراه خدمتکارش به مادرید بازمی‌گردد...

ـ ضیافت به روزگار طاعون : جمعی از جوانان و میان‌سالان در کنار خیابان دور میزی به ضیافت و میهمانی نشسته‌اند، آن هم در فضایی که طاعون تمام شهر را فرا گرفته است...


به همراه این چهار نمایش‌نامه؛ یک مقدمۀ کوتاه و جالب در بارۀ این کتاب و نویسنده‌اش، به انضمام یک جستار در بارۀ واپسین نمایش، یعنی «ضیافت به روزگار طاعون» که بسیار جالب، آموزنده و مفید بود؛ دیده می‌شود.

این کتاب بسیار خواندنی و جالب بود و در عین کوتاهی و مختصر بودن، مفاهیم عالی و خوبی را در خود داشت. به نظرم همان مصداق «بحر در کوزه» را با خود داشت.

من از خواندن این کتاب لذت بردم و ساعت‌ها فکرم به آن مشغول بود و تمام دوستان را به مطالعۀ آن دعوت می‌کنم.