یادداشت تانیا زارعپور

        پاستیل های بنفش...کتابی پرطرفدار و معروف ولی خیلی ضعیف تر‌ از چیزی که نشون میده.
قبل از اینکه کتاب رو بخونم فکر میکردم با یک شاهکار یا معجزه در بین کتابای دیگه مواجهم ولی خیلی ضعیف تر از چیزی که انتظار داشتم بود.
بهم حس خوبی میداد و حتی خیلی جاها تحت‌تاثیر قرار میگرفتم...یعنی بخوام سرجمع بگم خوندن کتاب در‌عین اینکه غمناک بود،انرژی مثبت خاصی هم بهم می‌داد.
ولی متاسفانه داستان خیلی از این شاخه به اون شاخه می‌پرید.
مثل یک دفتر معمولی بود که جکسون حال و هوای روزانشو داخلش نوشته بود.
نمیدونم چرا انقدر پرطرفدار شده و تو یک‌سری سایتا اصلا هیچ نقد منفی و حتی انتقاد ریزی بهش وارد نشده،من شخصا با این همه نقد مثبت تو دنیا نسبت به این کتاب،انتظار یک شاهکار رو داشتم.
حتی وقتی کتاب رو تموم کردم چون احساس کردم واقعا هیچ سر‌و‌تهی نداشت،گفتم شاید بد خوندم یا اصلا حواسم به متن نبوده و همینجوری داشتم میرفتم جلو،برای همین مجدد از اول خوندم و دیدم نه...من اشتباه نخوندم،اشکال از خود کتابه.